Page 14 - DIVYA BHASKAR 61121
P. 14

Friday, June 11, 2021   |  14



                                                                                                                                                     �
                                                                                                           હતી ક� હો��પટલમા� ગયા િવના છ�ટકો નહોતો. ર�તામા, અને �યા ગયા
                                                                                                                                              �
                                                                                                           બાદ પણ એ ખૂબ રડી. હવે ભયાનક શારી�રક પીડા થાય �યારે રડવુ� આવે
                                                                                                           એ �વાભાિવક છ�, પણ સારવાર કરાવીને ઘેર આ�યા પછી મારી સાથે વાત
                                                                               ��યારે નાની વાતે પણ રડી     કરી �યારે એને એક જુદા �કારની લાગણી પણ સતાવી રહી હતી. ‘હ��
                                                                           પડનારા� �ધા� લોકો ન��ા� નથી     ક��સર સવા�ઇવર છ��. એ ભયાનક બીમારી અને એની સારવાર દરિમયાન
                                                                                                           મ� બહ� લા�બો સમય પારાવાર પીડા ભોગવી છ�, એની સરખામણીએ આ
                                                                                                           �કચન એ��સડ�ટ તો બહ� નાનો કહ�વાય. પરંતુ એ સમયે પણ હ�� �યારેય
                                                                                                           �ૂસક�-�ૂસક�, આટલુ� બધુ� રડી હોવાનુ� યાદ નથી. તો હવે શુ� થઇ ગયુ�? હ��
                                                            સ�વેદનશીલતા                                    �ફિ�કલી અને મે�ટલી પણ આટલી નબળી થઇ ગઈ છ��?’
                                                                                                             હવે હ�� કોઈ �વોિલફાઈડ ડો�ટર ક� મનોવૈ�ાિનક નથી ક� ઉવી�ના ��નો
                                                                                                           ન�ર, સાચો જવાબ આપી શક��. �યારે નહીં તો અ�યારે ક�મ એટલુ� રડવુ�
                                                                                                           આ�યુ�, એના� ઘણા� કારણો હોઈ શક�, પણ મારી સાથે, મારી નøકના બહ�
                                                           સાચવી રાખ�                                      મજબૂત ગણાતા� લોકો સાથે પણ હમણા�-હમણા�થી એવુ� થવા લા�ય છ�.
                                                                                                                                                      ુ�
                                                                                                           એમને હવે પોતાની જ નહીં બીýની પીડા, તકલીફો પણ અડવા લાગી છ�.
                                                                                                           �યારેક તો સાવ નાની વાત, જેની સાથે ખુદને કોઈ સીધો સ�બ�ધ ન હોય
                                                                                                           એ ýઈને, અરે સા�ભળીને પણ �ખમા� પાણી આવી ýય છ�. પોલીસમેન
                                                                                                           કોઈ શાકવાળાની લારી �ધી પાડી દે એ ýઈને પણ �ખ ભીની થઇ ýય
                                                                                                           દદી�ઓ રડ�, સામે ડો�ટરો પણ રડ�.
                                                                                                             બીø તરફ એ પણ સ�ય છ� ક� અમુક લોકો સાથે સાવ �ધુ� થયુ� છ�.
                                                          આપણા બધા�ની સરકારને. એમા�થી મુ�ીભર લોકોને આવા યશોગાન   આવા કપરા કાળનો અમાનવીય ફાયદો ઊઠાવનારા� લોકો પણ આપણી
                                                                                                   ે
                                                          કરવાથી ફાયદો થતો હશ, ક� િવરોધનો સૂર કાઢતા� બીક લગતી હશ, પણ   આસપાસ જ વસે છ�. કોિવડની નકલી દવા બનાવીને વેચનારા માટ� તો
                                                                         ે
                                                          મારા મતાનુસાર એ ઓરક���ામા મોટાભાગના� લોકો ભોળા� છ�, જે ખરેખર   ફા�સીની સý પણ હળવી કહ�વાય. એક પ�કારિમ� ફ�રયાદ કરે છ� ક�
                                                                              �
                                           ે
          અ      મારા જૂના ઘરમા� કામ કરતી ýનાબાઈન આદત હતી ક�   માને છ� ક� ક���મા� સરકાર બદલાઈ અને આપણા નસીબ આડ�થી પા�દડ��   ‘લોકોની સ�વેદનાઓને ýણે કોઈએ �ટ��યૂ કહી દીધુ� છ�. ખબર નહીં �યારે
                                                                                                             ઓવર ક� �ી કહ�વાશ.’
                 શહ�રમા� જ નહીં, ઘરની �દર પણ કોઈ સારી, નવી સગવડ
                                                                                                                          ે
                                                          ખ�યુ�, બાકી તો મરી જ જવાના� હતા. અમુક લોકો સાવ ભોળા નહીં
                                                                                 �
                 ઊભી થાય તો એ તરત િદલથી સરકારને યશ આપી દે.   પણ ઉદારિદલ છ�, જે માને છ� ક� નવી સરકાર નવા િવચાર, સારા   સ�કટ સમયે લોકોની સારી અને ખરાબ, બ�ને �કારની
                                                                                                                                           ે
        ચટણી વાટવા માટ� પ�થરની જ�યાએ આવેલા િમ�સર માટ� પણ એ કહી   ઈરાદા સાથે આવી હતી, હવે ભલે ગાડી પાટા પરથી ઉતરી    �િ�ઓ ýશભેર બહાર આવતી હશ. એક તરફ છ�ટ� હાથે
        દે, ‘ગોરમે�ટને �કતના સબ અ�છા �કયા હ�.’            ગઈ પણ જે થોડ�� સારુ� કયુ� ક� કરવાની કોિશશ કરી એ યાદ        દાન અપાય, બીø તરફ બેશરમ લૂ�ટ ચલાવાય. જેટલી
                                                  �
          રોિજ�દા øવનને થોડા� સરળ બનાવતા સાધનો બનાવવામા કોઈ   રાખીએ તો એમને અને આપણને બ�નેને સારુ� લાગે.’  આપણી વાત   બહાદુરી દેખાય છ�, એટલી જ બીકના દશ�ન પણ થાય.
                                    �
                                    ે
        �ય��તની બુિ� અને મહ�નત કામે લાગી હશ, એ સાથે ýનાબાઈન કોઈ   આ ‘મેરી સરકાર, �યારી �યારી અ�છી સરકાર’              ઘણા નાની મદદ કરીને મોટા બે�ડ વગાડ�. આપણે
                                                  ે
                                                                                                                          �
        લેવાદેવા નહોતી. એવુ� કહ�વાય છ� ક� સવ� દેવોને કરેલા નમ�કાર �તે ક�શવ   વગ�ને હવે હ�� ýનાબાઈ ગ�ગ કહ�� છ�� અને બને �યા સુધી   ખુ�લા પડી ર�ા� છીએ. બીýની સામે જ નહીં, ýત
                                                                                        �
                                                                                                        �
                                                 �
        ભણી ýય છ�, એમ ýનાબાઈની ક�ત�તાનુ� વહ�ણ સરકાની િદશામા વહ�તુ�   એમની સાથે દલીલમા� નહીં ઊતરવાનો �યાસ કરુ� છ��.   વષા પાઠક  સામે પણ. દરેક આપિ� વખતે એવુ� થાય છ�, પણ આ
        રહ�તુ�. મને �યારે રમૂજ થતી પણ �યારેય એનો �મ તોડવાની કોિશશ   એ ભલે એમના મનોરા�યમા� ખુશ રહ�તા. અફકોસ� દર        વખતે સ�કટકાળ લા�બો ચા�યો એટલે લોકો જેવા� છ�, એવા�
        નહોતી કરી. દરેક ચૂ�ટણીમા� વોટ આપવા જતી ýનાબાઈ આમ તો બહ�   વખતે ýત પર કાબૂ નથી રહ�તો. ગુ�સો, ગાળાગાળી અને     દેખાવા લા�યા છ�. અને આ સારુ� જ છ�. ફરી એકવાર કહીશ
                                                                                                                              �
                                                                                                                          �
        તેજિમýø હતી, પણ પોતાની સરકારથી ખુશ હતી, મારે શુ� કામ Ó�ગામા  �  તકરારનો માહોલ ýમી ýય છ�, પણ પછી ઘણી વાર રડવુ�   ક� દુિનયામા ખરાબ કરતા� સારા માણસોની સ��યા વધુ છ�.
        ટા�કણી ભ�કવી ýઈએ?                                 આવી ýય છ�. એવા �સ�ગે સવાલ પણ થાય ક� હ�� આટલી રોતલ       એ લોકો પોતાની જ નહીં બીýની વેદના ��યે પણ વધુ
                                                                                ે
          એ વાતને હવે તો વષ� થઇ ગયા� છ�. ઘરનુ� એ��સ બદલાઈ ગયુ�,   ક�મ થઇ ગઈ, ખડ�સ અને માથાભાર તરીક� ઓળખાતી હ�� હવે સાવ નબળી   સ�વેદનશીલ, સે��સ�ટવ થઇ ર�ા� છ�. મને લગભગ ખાતરી છ� ક� આ વા�ચી
                                                                                                               �
                                                  ે
        ýનાબાઈ સાથેનો સ�પક� કપાઈ ગયો. અ�યારે એ શુ� માનતી હશ, એ   પડી રહી છ��? પણ                           રહ�લા તમામ લોકોએ વત�માન સ�ýગોમા� પોતાની રીતે કોઈને મદદ કરી
        હ�� ýણતી નથી, પણ હøયે એના જેવા બીý માણસો મળી ýય છ�.   એવુ�યે ýયુ� છ� ક� આવુ� મા� મારી સાથે નથી થતુ�. હમણા� મારી િમ� ઉવી�   જ હશ. કરતા રહ�ý. આજના સમયે તમે શુ� કયુ�, એનો જવાબ મા�ગવાનો
                                                                                                               ે
                             �
                                    �
        એવા લોકો જે આજની તારીખમા પણ દેશમા બનતી બધીયે સારી વાતનો   કોણ ýણે ક�વી રીતે, પણ �કચનની �દર િમ�સર �ાઈ�ડરમા� િશ�ગદાણાની   અિધકાર બીýને નથી. ýત સાથે િહસાબ સમø લેý. અને, પેલી
        યશ સરકારને આપે છ�, અને એ પણ રા�ય સરકાર નહીં, ક���મા� બેઠ�લી   સાથે પોતાની એક �ગળીને પણ �શ કરી બેઠી. હાલત એટલી ખરાબ   સ�વેદનશીલતાને બુ�ી નહીં થવા દેતા�.
                                                                           ુ�
                સુરેશભાઈની વાતા��મા� લેખકના લોહીની ધાર હોય �� ક� શા�ત �ચ�ન સ�રીલુ� વાદન તે તમે ýણો
            સુરેશ ��ી, લાહ�લ�વલાક�વત!
             ‘I     t is only when you open your veins and bleed  કરતા. સુરેશભાઈના પ�રવાર તથા (હાલ બનતા� સુધી બો�ટનિનવાસી)
                    onto the page a little that you establish contact
                                                           ડો. મધુકર શાહ સાથે અ�ડરસાઇ�ડને એકલા જગ�નાથ પુરીની યા�ાએ
                    with your reader.’      – Paul Gallico  જવાનુ� થયેલુ�. �યારે સાત-સાત િદવસ સુધી ચોવીસે કલાકના સ�ગાથમા�
                                                                          ે
              પૌલ િવિલયમ ગેિલકો નામે એક અમે�રકન સાિહ�યકાર �યા�ક ક�ુ�   એમની માનવ�ક�િત િવશ અભણ અ�ડરસાઇ�ડને ઘ�ં ýણવા મળ�લુ�.
                                                ે
            છ� ક� તમે લખવા બેસો �યારે ર�તવાિહનીઓને કાપી કાગળ ઉપર તમારુ�   લેખક તરીક� સુરેશભાઈ ક�વા હતા અને વાતા�મા� ઘટનાનુ� િતરોધાન
            લોહી રેડો તો જ તમે વાચક સાથે વાત કરી શકો. કોઈ લેખક કહ� છ� ક�   વગેરેની ચચા� કરવાનુ� ગજુ� અઢાર વષ�ના ગભરુ મધુ રાયનુ� ન હતુ�.
            સડ�લા સફરજનની ગ�ધ આવતી હોય �યારે મને લખવાન ગમે છ�, ને   હાલા��ક તે પછી મુ�બઈમા મધુ રાયના પહ�લા વાતા�સ��હના એક�એક
                                               ુ�
                                                                                       �
                                                                            �
               �
            કોઈ કહ� છ� ક� હ�� �યારે સખત ગુ�સામા હો� �યારે લખવ ગમે છ�, અને   પાના�ની, એક�એક લીટીની, ફાઇન ખોદણી રા.રા. �ી રિસક શાહ,
                                              ુ�
                                   �
            કોઈ વળી દા� પીને લખવાના આદી હોય છ�: ‘Write drunk, edit   રા.રા. �ી જય�ત પારેખ અને ધ.ધુ.પ.પૂ. સુરેશ ýષીએ વીસબાવીસ
                                       �
            sober.’ સુરેશ ýષીના એક પુ�તકમા� પહ�લા પાને લેખક� એક   સાિહ�ય–ચાતકો સામે કરેલી ને અભણ અ�ડરસાઇ�ડ� િબલક�લ
            ��ેø અવતરણ ટા�ક�લુ� ક� ‘મારુ� િચ� બરફ જેવુ� ઠ�ડ��ગાર   પીછ�હઠ કયા� િવના, મનોમન મલકાતા મલકાતા એ સૌની
                                                                                                �
                                                                                          �
            હોય �યારે હ�� લખવા બેસુ� છ��.’                          એક�એક દલીલનો ભા�ગીને ભુ�ો કરેલો.
                                                                              �
              િમ� અિનલ ýષીએ યાદ દેવડા�યુ� ક� આ મે માસની   નીલે ગગન       મલકાતા તે માટ� ક� આટલા બધા જણ આપણા
            ૩૦મી તારીખે સુરેશ હ�ર�સાદ ýષીની જ�મશતા�દી                 લખાણમા  ભૂલુ�  કાઢવા  જેટલોયે  રસ  �યે  છ�!
                                                                            �
            છ�. અને બરફ જેવા ઠ�ડાગાર િચ�ની તેમ જ મ�   ક� તલે          લાહૌલિવલાક�વત!
            સુરેશભાઈની એક વાતા ‘કપોલક��પત’નુ� િહ�દી                     પરંતુ  સુરેશ  ýષીની  પ��ડતાઈની  ભા�ગના
                           �
            ભાષા�તર કરેલુ� તેનુ� �મરણ થયુ�. લાહૌલિવલાક�વત!   મધુ રાય  િપયાલા ઉપર િપયાલા પીવાની અસલી મý આવેલી
            કપોલ ક��પત યાને ફ��ટ�સી યાને ક�પનાનુ� �ો�ટન!             વડોદરામા�, બાયગોડ! કલક�ાની સાિહ�ય સ��થાના   �ક�તુ તે સમજવા છતા તે બહાનાની સરાસર જુ�ાઈથી સુરેશભાઈ
                                                                                                                          �
              અ�ડરસાઇ�ડ �યારે ઇ�ટર સાય�સમા હતો �યારે               ‘ક�સૂડા�’ વાિષ�કનો સ�પાદક હ�� બનેલો એક વખત. તે   �સ�ન હતા, અને મારી તરફ પ�ý લ�બાવી કહ�તા ક� ‘તૂ� અભણ લેખક
                                      �
                                                                                                                               �
            કલક�ામા� સાિહ�ય ભ�ડાર બુક�ટોર ચલાવતા �વ. રમણીક       છપાવવા હ�� ýતે વડોદરા આવેલો અને એક માસ ભૂપેનની   છ�.’ ક�સૂડા� છપાતુ� હતુ� તે જ �ેસમા સુરેશભાઈના પુ�તકનુ� �ૂફ પણ હ��
            મેઘાણીએ ‘િ�િતજ’ માિસક વા�ચવા આપેલુ�, સ�પાદક સુરેશ ýષી   �મમા ઊતરેલો. �યારે લગભગ રોજ રા� સુરેશભાઈન �યા અમે બધા   ýતો હતો. તેમા� જ સુરેશભાઈએ બરફ જેવા ઠ�ડા હોવાનુ� અવતરણ
                                                                                     ે
                                                                �
                                                                                               �
                                                                                             ે
            અને �બોધ ચો�સી. તે પછી તેમના બે વાતા�સ��હો પણ વા�ચવા   જતા, ભૂપેન, શેખ, જેરામ પટ�લ, બાબુ છાડવા અને અ�ય.   મૂક�લુ�.
                                    �
            આપેલા ભ�ડારીøએ, અને તાý જ વાતા લખતા થયેલા અ�ડરસાઇ�ડને   અને રોજ સુરેશભાઈ સાિહ�યની ભા�ગ લસોટતા. કોઈ વાર તેમા� મધુ   સુરેશભાઈની વાતા�ઓમા� લેખકના લોહીની ધાર હોય છ� ક� શા�ત
            ગલોફામા� પૂનામુ�કી તેજતમાક� પાન મૂ�યુ� હોય એવો મીણો ચડ�લો.    રાય લપેટમા� આવી જતા, સુરેશભાઈ િસ�ેર ýતના િવદેશ લેખકોના   િચ�નુ� સૂરીલુ� વાદન તે તમે ýણો ને તમારુ� કામ ýણે. પચાસ વરસ
              સુરેશભાઈ મહાપ��ડત છ� તેમ લાભશ�કર કહ�તા. અને મધુ રાય   દાખલા ટા�કતા ને મધુ રાય શેખીથી કહ�તા ક� અમે બીý કોઈનુ� વા�ચતા   પહ�લા જેટલા કલાક એમની સાથે મળ�લા તેનુ� �ો�ટન હø પચાસ વરસ
                                                                                                              �
            અભણ લેખક છ� તેમ સુરેશભાઈ કહ�તા. તે બાબતનો રંજ મધુ રાયને   નથી ક�મક� કોઈની અસરથી અમારી ક��વારી ચેતના અભડાઈ ýય. દેખીતુ�   પછી પણ આ અભણ લેખકના �ાનત�તુઓને પોષણ આપે છ�. જય
            િબલક�લ નહોતો. મધુ રાય તે મહાપ��ડતને બ�ગાળી શૈલીથી ચરણ�પશ�   હતુ� ક� તે વાત એક આળસુ, બોદુ� બહાનુ� હતુ�.   �ણાલ!
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19