Page 14 - DIVYA BHASKAR 122520
P. 14
Friday, December 25, 2020 | 14
��� હી કોઇ છોડકર નહીં ચલા ýતા, �ેમø પોતે સપના�ના� મોý પર સવાર થઇન સુખના
�
ે
ે
સમુ�મા� બ�બ વા�� જેટલો ઊછાળા મારતો હતો.
ે
ે
મોહ��ત બોજ બન ગઇ હોગી એન ખુદન ક�પના ન હતી ક� પોતાને આવી સુ�દર
અન સુ�શ��ત øવનસાથી મળી જશે
ે
કરતી હતી તે ટાઉન સાસરીના ગામથી િસ�ેર �ક. મી. દૂર હતુ�. ઉપરા�ત
બ�કનુ� ચીવટભયુ� કામ. રા� પથારીમા� પડ� �યારે �ાચી ઢગલો થઇ જતી હતી.
ે
�
Ō¸ મøના લ�નમા� આખુ� ગામ િહલોળ ચ�ુ�. ગામ લોકોના આવડા �ેમøનુ� સાવ િવપરીત હતુ�. સવારે મોડ�થી ઊઠવાનુ�, મનમા� આવે એટલો
સમય વા�ચવાનુ�, બાકીનો સમય હરવાફરવાનુ� અને પછી સા�જ પડ� એટલે
મોટા હરખનુ� મુ�ય કારણ �ેમøની પરણેતર હતી. પરણેતરનુ�
ે
નામ �ાચી. એમ. કોમ. પાસ. બ�કમા� નોકરી. આટલી સારી �તી�ા કરવાની.લ�નøવનના છએક મિહના વી�યા હશ �યા એક અણધાયા�
�
�
નોકરી ધરાવતી ક�યા ગામમા� પરણીને આવી હોય એવુ� પાછલા સો વષ�મા� ઘટના�મે આકાર ધારણ કય�. �ેમø ઉફ� �ેમ હવે કામનાના� િશખર ઉપર
�
બ�યુ� ન હતુ�. એકસો દસ વષ�ની થવા� આવેલી વાલી ડોસી આ વાતની સા�ી િવહરતો હતો. રાત તો જતી હતી પણ િદવસ જતો ન હતો. ભૂખ હોજરીની
�
�
પૂરતી હતી.�ેમøએ લ�નની ક�કોતરીમા� પોતાનુ� નામ પણ બદલી ના�યુ� હતુ�. હોય ક� સે�સની, ý �ક�શમા રાખવામા ન આવે તો ���ત માટ� ગમે �યા �ાવા �
�
�
�ેમøમા�થી �ેમ કરી ના�યુ� હતુ�. �ેમ અને �ાચી. �ેમø દેખાવમા પણ નાખતી હોય છ�. �ેમøનુ� મન પણ િદવસનુ� સુખ શોધી ર�ુ� હતુ�.
�ાચીની સાથે શોભે તેવો હતો. એણે પણ �ે�યુએશન પૂરુ� કરી લીધુ� હતુ�. ક�દરતનુ� કરવુ� ક� �ેમøનુ� ભોજન બાજુની શેરીમા� જ રહ�તુ� જ હતુ�. 22
ગામમા�થી �ે�યુએટ થનાર એ �થમ યુવાન હતો. �ાચીની સરખામણીમા� �ેમ વષ�ની �પલી �પાળી હતી. એની કામણગારી �ખોના ઉ�લાળામા ક�ઇ ક�ટલાય
�
�
એક જ વાતમા સહ�જ નીચો હતો; એને હø નોકરી મળી ન હતી. પુરુષો પાિળયા બનીને દટાઇ ગયા હતા. �ેમø �પલીની પાછળ મોહા�ધ બની
�
�
લ�ન પહ�લા યોýયેલી �પચા�રક મુલાકાતમા જ �ેમøએ આ વાતની ગયો. એના તકદીરે એની િવવેકબુિ� ઉપર કાળો પડદો ઢા�કી દીધો. �ાચીના
�
�પ�ટતા કરી લીધી હતી. ‘બીø બધી બાબતોમા આપણે એકબીýની સાથે �ેમનુ� પ�ચતારક ભોજન જમનારો પુરુષ �પલી નામના ફા�ટÔડમા� ભેરવાઇ
�
શોભીએ તેવા છીએ. તફાવત ફ�ત એક જ વાતનો છ�. તમે નોકરી કરો છો ગયો. આડો સ�બ�ધ ગમે એટલો ગુ�ત રાખવામા આવે તો પણ ýહ�ર થઇ જતો
અને હ�� નથી કરતો.’‘તો શુ� કરો છો?’ �ાચીએ પૂ�ુ� હતુ�. તસવીર �તીકા�મક છ� હોય છ�. �ેમø અને �પલીના� િમલનનુ� �ા��ર ધીમે ધીમે વાગતા� વાગતા�
�ેમøના અવાજમા પા�રવા�રક સ�િ�ની આછી એવી બડાશ આખા ગામમા� સ�ભળાવા લા�ય. ુ�
�
ઊભરી આવી હતી. ‘મારે �યા� ક�ઇ કરવાની જ�ર જ છ�? એક િદવસ �ાચી બ�કમા� કામ કરતી હતી �યારે લે�ડલાઇન પર કોઇ અý�યા
અમારા ગામમા� િશ�ણનુ� મહ�વ જ નથી. બધા�ની પાસે ર�મા� નોકરી મેળવીશ. આ બધુ� મા� એટલા માટ� કરીશ કારણ ક� માણસનો ફોન આ�યો. ખૂબ ઓછા શ�દોમા� ફોન કરનારે વાત પતાવી દીધી.
મોટી મોટી જમીનો છ�. મારા બાપુ પાસે પણ બસો વીઘા તુ� મને ગમી ગઇ છો. તને મારી પ�ની તરીક� પામવા માટ� હ�� ‘�ાચીબહ�ન, તમારા ધણી ઉપર નજર રાખો. એની અને �પલીની વાત આખુ�
ખેતીની જમીન, ચાર ���ટર અને �ણ માળની બ�ગલી છ�. ખી��ુ� ગુલાબ જમીનદાર મટીને સરકારી નોક�રયાત બનવા તૈયાર થયો ગામ ýણે છ�. એક તમે જ નથી ýણતા.’ વાત ફોનમા� પૂરી થઇ અને �ાચીના�
હ�� આખી િજ�દગી બેઠા� બેઠા� ભોગવુ� તો પણ ન ખૂટ� એટલો છ��. તને ગમશેને?’ મનમા� શ� થઇ. ઘરે આવીને એણે સીધુ� �ેમøને જ પૂછી લીધુ�. �ેમøના
ે
પૈસો છ�. પણ ý તમારો આ�હ એવો હોય ક� હ�� પણ ડૉ. શરદ ઠાકર ‘ક�મ ન ગમે? તમારા ચાર ���ટર કરતા� આપણા� બ�નેની િદમાગ પર સ�િ�નો નશો છવાયેલો હતો. ક�ઇક �શ એના ઉછ�રની પણ
ુ�
નોકરી કરુ� તો હ�� કરીશ.’ કમાણીમા�થી ખરીદેલી એક ટોયોટા કાર મને વધુ ગમશે.’ અસર ખરી. એણે ન�ફટાઇપૂવ�ક કહી દીધુ�, ‘હા, ત� સા�ભ�યુ� છ� એ સાચ છ�.
‘શુ� કરશો?’ �ાચી ટ��કા ટ��કા ��ો પૂછી રહી હતી. �ેમø �ાચી શરમાઇ ગઇ અને �ેમø નાચી ઊ�ો.બધુ� સરસ રીતે મને �પલી ગમે છ�. તને એનાથી શો ફરક પડ� છ�? તારા સુખમા જરા પણ કમી
�
પાસે લા�બા લા�બા જવાબો હતા. ‘હ�� સામા�ય નોકરી તો નહીં ગોઠવાઇ ગયુ�. ધામધૂમથી લ�ન ઊજવાઇ ગયા� હનીમૂનની આવવા દ� તો કહ�જે. ખાઇ-પીને પડી રહ�. મને મારી રીતે જલસા કરવા દે,
�
ં
ુ�
�
જ કરુ�. મને પ�દર- વીસ હýરના પગારમા� રસ નથી. મારા ખેતરમા� રýઓ પૂરી થઇ એટલે િજ�દગી ફરી પાછી મૂળ ઢાળમા ઢળવા લાગી. અહી તો આવુ� જ ચાલવાન.’ આ ન�ફટ જવાબમા �ાચીને ઘ�ં બધુ� સ�ભળાઇ
�ીસ મજૂરો કામ કરે છ�. હ�� GPSCની પરી�ા આપીશ. પછી સારા હો�ાની �ાચી એસ. ટી.ની બસમા અપડાઉન કરવા લાગી. એ જે બ�કમા� નોકરી (�ન����ાન પાના ન�.19)
�
