Page 15 - DIVYA BHASKAR 060322
P. 15

Friday, June 3, 2022   |  15



        ક��ાર રાજનની �� ઉડાડી દેનારી સુ�દરી પા�રýતને પોતાની બનાવવા �ાટ� રાહ �ઇને બે��લા રાજનન પા�રýતે             કોિવડ કાળ બાદ
                                                                                               ે
                �યારે �હરની વાત કરી �યારે એક નવો જ સ�બ�� અ��ત�વ�ા� આ�યો. કયો હતો એ સ�બ��?                   �યારે દેશ આખો ફરવા

              અબ ત��ના નહીં હ� ��ને કી                                                                              નીકળી પડ� ��!





        ઇસ કદર આપ ક� કરીબ હ�� ��                                                                           સ�ાવાળા� �ાટ� �વાસી�ને �થળોએ આવતા


                                                                                                           અટકાવવા અશ�ય ��. �વાસન ન િવકસે તો
                                                                                                           અથ�ત�� પર અવળી અસર પડ��. એવા�ા� શુ� થઇ શક�?


                                                          ધીમે ધીમે ભીડ િવખરાઇ ગઇ. મેક અપ દૂર કરવામા� અને વ��ો બદલવામા  �  ણા વષ� સુધી ચીનનુ� નવુ� વષ� પૂરુ� થાય એટલે શહ�રોમા� પરત
                                                          લગભગ એક વાગી ગયો. હોટલમા� પહ�ચીને પથારીમા� પડતા પોણા બે થઇ   ઘ  ફરવા મથતા ચીનાઓ �યા�ના મોટા શહ�રોની બહાર 16 લેનના
                                                          ગયા.                                                     ર�તા પર પણ ભય�કર �ા�ફક ýમ કરી દેતા ýવા મળતા.
                                                            આખા િદવસનો થાક, સફળતાનો સ�તોષ અને �શ�સાનો નશો આ �ણ   હારબ�ધ હýરો ગાડીઓ 16 ર�તાઓ ઉપર ગોઠવાયેલી હોય એની તસવીરો
                                                          બાબતો ક�મારની �ખોમા� ઘેન પૂરી રહી હતી અને પેલી �પા  ળી હથેળી એને   દુિનયાભરના અખબારોમા ચમકતી. કારણ? ચીની નવા� વષ�ની ઉજવણી માટ�
                                                                                                                           �
                                                                                                     �
                                                          જ�પીને �ઘવા દેતી ન હતી. આવી �પાળી યુવતીને પામવાની લાલસામા એ   કરોડો-�રપીટ લાખો નહીં પરંતુ કરોડો લોકો પોતાની ગાડીઓ લઇને નીકળી
                                                          આખી રાત ýગતો ર�ો અને પડખુ� ફ�રવતો ર�ો.           પડતા� અને રý પૂરી થવાની આગલી સા�જે �યારે તેઓ પરત ફરતા� �યારે કોઈ
                                                                      �
                                                            ક�મારના હાથમા હવે કશુ� જ ન હતુ�. જે ક�ઇ હતુ� તે હવે એ યુવતીના   પણ કદનુ� ઇ��ા�ટ�ચર સહન ન કરી શક� તેવો �ા�ફક સý�તો.
                                                              �
                                                          હાથમા હતુ�. ક�માર ન તો એ અ�સરાનુ� નામ, સરનામુ� ýણતો હતો ક� ન તો   આ વાત અહીંયા કરવાનુ� તા�પય� ýક� એટલુ� જ છ� ક� થોડા� વષ� પહ�લા  �
                                                                                                 �
                                                          ýણતો હતો એનો મોબાઇલ નબ�ર. એ અýણી યુવતીની હથેળીમા મા� એ   ચીનની આ ઘટના આપણા માટ� અýયબી સમી લાગતી. પરંતુ આજે આપણા
                                                                                                               �
                                         તસવીર ूતીકાत्મક છેછે
                                         તસવીર   ूતીકાत्મક    યુવતીનુ� જ નહીં પણ ક�મારનુ� ભિવ�ય પણ સમાયેલુ� હતુ�. ક�મારે ઓટો�ાફ   દેશમા આપણે પણ ખૂબ ઝડપથી ચીન જેવી પ�ર��થિતનુ� સજ�ન કરી દઈશુ�
                                                          આપતી વખતે પોતાનો મોબાઇલ ન�બર પણ બહ� સૂચક રીતે જણાવી દીધો   એવુ� લાગે છ�.
                                                          હતો. હવે બધો આધાર પેલીની સમજણ પર રહ�લો હતો. ý એણે ઘરે જઇને   લગભગ બે વષ� સુધી કોિવડ કારાવાસ વે�ા બાદ, ઘરમા�થી બહાર
                                                                      ે
                                                                                         ે
                                                                                                                                       �
         ના     ટકનો �ીý �ક પૂરો થયો. પડદો પ�ો. એ સાથે જ �ે�કોથી  હાથ ધોઇ ના�યો હશ તો ન�બર પણ ધોવાઇ ગયો હશ; સાથે રેશમી સ�બ�ધની   નીકળવા તલપાપડ ભારતીયોએ, આ ઉનાળ વેક�શનમા� ýણે ક� �વાસન
                                                                            ે
                િચ�ાર ભરાયેલુ� ના��હ તાળીઓના ગડગડાટથી ગાø
                                                          શ�યતા પણ સાફ થઇ ગઇ હશ. ý એ યુવતીએ હાથ ધોતા� પહ�લા ન�બર યાદ
                                                                                                �
                                                                                                           ઉ�ોગને ધમધમતો કરી અને બે વષ�ના� નુકસાનને ભરપાઈ કરી દેવાનુ� ન�ી
                                                                   ે
                                          �
                ઊ�ુ�. ��યેક તાળી એટલા બુલ�દ અવાજમા વાગી રહી હતી ક�   રાખી લીધો હશ તો બીý િદવસે ગમે તે સમયે એનો ફોન અવ�ય આવવો   કયુ� છ�! પ�રણામે સમ� ભારતમા� �વાસન �થળોએ
                                             �
        તાળી અને થા ળી વ�ેનો ભેદ ભૂ�સાઇ ગયો હતો. સાથે સમૂહમા ઊઠતો પોકાર   જ ýઇએ. એની �ખોમા� છવાયેલુ� પોતાના િ�ય કલાકાર માટ�નુ� આકષ�ણ   કી�ડયારુ� ઊભરાયુ� હોય તેવી પ�ર��થિત સý�ય છ�.
        પણ ગુ�જતો હતો, ‘વી વો�ટ ક�માર…! વી વો�ટ ક�માર…!’  ક�મારે ýઇ લીધુ� હતુ�.                                             45 �ડ�ી તાપમાને તપતા પિ�મ ભારતમા�થી
          ક�માર એટલે ક�માર રાજન. નાટકનો િદ�દશ�ક અને હીરો. ગજબનુ�   ક�મારની ધારણા એણે ધાયુ� હતુ� એનાથી પણ વહ�લી સાચી પડી. સવારે   ડણક   રોજ લાખો લોકો બસ, ��ન અને �લેન ભરીને
                                                                                                                                    �
        �ય��ત�વ હતુ� એનુ�. સ�ઘેડાઉતાર �નાયુબ� શરીર. કસરતથી ઘડાયેલો ��ેø   સાત વાગે ટહ�કો સ�ભળાયો, ‘ગુડ મોિન�ગ, ક�માર સાહ�બ. હ�� પા�રýત બોલુ�   િહમાલયમા  ઠલવાય  છ�.  પ�રણામે  �યા�ની
        વી-આકાર ધરાવતો ઊ�વ� દેહાધ�. અ�ય�ત ભાવવાહી �ખો. પૌરુષ છલકાવતો   છ��. ગઇ કાલે આપણે…’                                   હોટલ ઇ�ડ��ી, રે�ટોરા� અને હવે તો હોમ
        ચૂ�બકીય ચહ�રો. ચરબીના એક પણ કણ વગરનુ� પેટ. િસ�હ જેવી ચાલ. મ�ચ   ‘યાદ કરાવવાની જ�ર નથી. તમારો અવાજ એ જ તમારી ઓળખ છ�.   �યામ પારેખ  �ટ� પણ વેક�શન, વીક��ડ અને અ�ય રýઓમા�
        પરની �Ôિત�ભરી મૂવમે�ટ. બેઝનો વોઇસ. ઉ�ક��ટ ડાયલોગ �ડિલવરી અને   બોલ, �યારે મળીશ?’ ક�મારના ��મા� તડપ હતી, તરસ હતી અને તાલાવેલી   ખૂબ મ�ઘા થઇ ýય છ�! તાજેતરમા� જ આપણે
        મ��મુ�ધ કરી દે તેવો અિભનય.                        હતી.                                                             ક�દારનાથ જતા ર�તા ઉપર અનેક �કલોમીટર લા�બા
                                                                                    �
          નાટક કોઇ પણ હોય, લોકો મા� ક�માર રાજનને ýવા માટ� જ �ટ�કટ   ‘તમે �યારે કહો �યારે અને �યા� કહો �યા.’             �ા�ફક ýમની તસવીરો અને િવડીયો ýયા.
                �
        ખરીદતા� હતા. નાટક િન�ફળ હોય તો પણ ક�મારનો અિભનય ýઇને જ પૈસા   ‘હ�� હોટલમા� રોકાયો છ��. મારુ� સરનામુ� અને �મ ન�ધી લે. બપોરે �ણ વાગે   તો  વળી  મસૂરી-િદ�હી  �ટ  પર  વીકએ�ડમા�  લાખો  ગાડીઓની
        વસૂલ થઇ જતા હતા.                                  હ�� તારી રાહ ýઇશ. એક વાત �યાનથી સા�ભળી લે. મને મળવા આવે �યારે   આવનýવનને કારણે સ�પૂણ�પણે નવા �કારની સમ�યાઓનો સામનો કરવો
          આજે તો હદ થઇ ગઇ હતી. ક�મારે તન, મન, �ખો ઉપર વશીકરણ   મન પરના� બધા� આવરણો ઉતારી દેવાની તૈયારી સાથે આવજે.’  પડ� છ�. ખૂબ પહોળા અને સારા ર�તાઓ પણ સા�કડા લાગે છ�. ઘણા� લોકો
        પાથરી દીધુ� હતુ�. ઓ�ડય�સ ઘરે જવા માટ� તૈયાર ન હતુ�. નાટક પતી ગયા   પા�રýત ધાયા� કરતા� પણ વધારે ‘બો�ડ’ નીકળી, ‘એકલા મન પરના� જ   �યારે િદ�હીથી મસૂરી ફરવા ýય છ�, �યારે પરત આવીને એક સમ�યાની
        પછી પણ ક�મારની એક ઝલક પામવા માટ� રોકાઇ ર�ુ� હતુ�. સતત નારેબાø   શા માટ�? હ�� તો તન પરના� યે આવરણો હટાવી દેવાની માનિસક તૈયારી સાથે   અચૂક વાત કરે છ� - �યારેક િદ�હીથી મસૂરી પહ�ચતા જેટલી વાર થાય છ�
                                                                                                                                            �
        કરી ર�ુ� હતુ� : ‘વી વો�ટ ક�માર…!’                     આવવાની છ��. તમે મારા �વ�નપુરુષ છો. હ�� આજની તક ખોઇ દેવા   તેનાથી વધારે વાર મસૂરી ગામમા� �વેશી અને �ા�ફક પાર કરી અને પોતાની
                                                                                                                                        ે
          આખરે ક�મારે ચાહકોની માગણી સમ� ઝૂકવુ� જ પ�ુ�. એ         નથી ઇ�છતી.’                               હોટલ સુધી પહ�ચતા થાય છ�! વ�ાઓછા �શ આવી સમ�યાઓ આપણા
                                                                                                                        �
                                                                                                                                          �
        પડદાની આગળ આવીને ઊભો ર�ો. �ે�કોની સામે એણે                   એ પછીનો સમય ýણે કાચબો બની ગયો હોય એવુ�   દેશના લગભગ તમામ �વાસન �થળોએ ઉનાળ અને િદવાળી વેક�શન
                                                                             ુ�
        હાથ ‘વેવ’ કય�. તાળીઓ…! તાળીઓ…! ચીસો જ ચીસો!  રણ�ા�          ક�મારને લા�ય. મા�ડ મા�ડ �ણ વા�યા. ક�મારે બધી તૈયારી   દરિમયાન તથા લા�બી રýઓવાળા તહ�વારો દરિમયાન અનુભવાય છ�. વધતી
          આખરે એ ગગનભેદી અવાý શા�ત થયા. ક�માર                        કરી નાખી હતી. હોટલના કમરાને રોમા�સના રંગથી ભરી   ગાડીઓ, વધુ �વાસન ઇ��ા���ચર, વધુ સારા ર�તાઓ અને �વાસ માટ�
        સવ�નો આભાર માનીને એની કાયમી ગૌરવભરી ચાલ  ે  ખી�યુ� ગુલાબ     દીધો હતો. હવામા, બેડશીટ પર, ઓશીકા� પર બધે જ   ખચ� કરવા માટ� વધુ નાણા� - આ બધા� પ�રબળો આ પ�ર��થિતને વધુ ને વધુ
                                                                                 �
        �ીન�મ તરફ રવાના થયો. �યા પણ એનો પીછો કરવા                    માદક પ�યૂ�મના Óવારા મારી દીધા હતા. પા�ા�ય સે�સી   કપરી બનાવશે.
                            �
        માટ� સો-સવા સો �ે�કો ધસી ગયા�. એમા� મોટા ભાગની   ડૉ. શરદ ઠાકર  સો�ગથી ઓરડો ઝૂમી ર�ો હતો. બ�ધ પડદાઓવાળા   જે લોકો ગ�ગો�ી, યમનો�ી, વેલી ઓફ �લાવસ ક� િહમાલયના આ
                                                                                                                                            �
        ��ીઓ હતી. ક�મારના ચાહકવગ�મા� અઢારથી �શી વષ�ની               �ધારા કમરાને આછો ગુલાબી �કાશ સે�સી બનાવી ર�ો   �ે�મા ફયા� હશ તેમને જ�રથી યાદ હશ ક� વષ� પહ�લા�નુ� નૈસિગ�ક સ�દય�
                                                                                                                     ે
                                                                                                                                    ે
                                                                                                               �
        ��ીઓ બહ�મતીમા� હતી. ક�મારને ચાહવા માટ� દરેક ��ી પાસે      હતો.                                     હવે ખૂબ મોટા પાયે બ�ધાઈ રહ�લા મકાનો, હોટલો અને ઇ��ા���ચરને કારણે
                                                                                                                               �
        આગવુ� કારણ હતુ�.                                          ડોરબેલ વાગી. બાર�ં ઊઘ�ુ�. લખનવી ઉદૂ� જબાનની નýકત   ધીરે ધીરે ન�ટ થઈ ર�ુ� છ�. જે સુ�દર �થળો ýવા� માટ� લોકો પહ�લા િશમલા,
                                                                                                                                                  �
          યુવાન છોકરીઓને ક�માર રાજનમા� પોતાનો સપના�નો રાજક�માર   સમી પા�રýત ઓરડામા� દાખલ થઇ. બાર�ં બ�ધ થઇ ગયુ�. બે કાયાઓ   �ીનગર-પહ�લગામ ક� પછી ઊટી, લોનાવાલા, ખ�ડાલા, માથેરાન, મસૂરી
        દેખાતો હતો. આધેડ ��ીઓને એ નાના ભાઇ જેવો વહાલો લાગતો હતો.   ખૂલવાની ત�પરતા સાથે એકમેકને વળગી પડી. વાસનાની ગા�સડી પર મારેલી   વગેરે �થળ� જતા�, તેમને હવે આ બધી જ�યાઓ અ�ય શહ�રી િવ�તારથી ખાસ
        ��ાઓ તેને દીકરો સમøને ચાહતી હતી. ક�માર રાજન પા��ીસ વષ�નો હતો,   સ�યમની ગા�ઠ છ�ટી જવા માટ� ઉતાવળી બની ગઇ.  વધારે રમણીય લાગતી નથી. તાજેતરમા� જ �િષક�શ ફરી અને પરત આવેલા
                                                                                                                 ે
        હજુ સુધી ક��વારો હતો, પણ એ દેખાતો હતો મા� પચીસનો. આવા સફળ   ‘આટલી બધી ઉતાવળ?’ પા�રýતે ટકોર કરી, ‘�વાગત નહીં કરોગે   એક િમ� વાત કરતા ક�ુ� ક� નાનુ� ખોબા જેવડ�� ગામ પસાર કરવામા� કલાકો
        અને સ�મ પુરુષની øવનસ�િગની બનવા માટ� કઇ યુવતી પાગલ ન થાય?!  હમારા? તરસ લાગી છ�. �લીઝ િગવ મી સમ સો�ટ િ��ક ફ�ટ�. પછી તો   વીતી ýય છ�. ખાવા માટ� રે�ટોરા�મા� રાહ ýવી પડ� છ� અને રહ�વા માટ� લોન
                                   �
          ક�માર હજુ તો ‘મેક અપ’ ઉતારે એ પહ�લા તો �શ�સકોએ એને ઘેરી લીધો.   હોટ…’ બ�ને જણા� સો�ટ િ��ક પર વાતે વળ�યા. વાતોમા� તો બીજુ� શુ� હોય?   લઈને હ�તા ભરવા પડ� જેટલુ� લા�બુ િબલ હોટ�લનુ� થાય છ�. આમા�
                                                                                      �
                  �
                                            �
        દરેકના હાથમા કાગળ હતો અને પેન હતી અને અવાજમા િવન�તી હતી,   તુ� મૂળ �યા�ની? પ�પા શુ� કરે છ�? કોલેજ કઇ હતી? પ�રવારમા� ક�ટલા� ભાઇ-  �વાસ કરવો ક�મ? ક�ઈક આવો જ અનુભવ ક�લુ-
        ‘સર, ઓટો�ાફ �લીઝ!’                                બહ�ન?                                                             મનાલીની આસપાસના� ખૂબ ýણીતા રમણીય
                                                                                          ે
          ક�માર કોઇને નારાજ કરવા માગતો ન હતો. એણે એક પછી એક દરેકને   અચાનક  પા�રýત  પૂછી  બેઠી, ‘તમારા  િવશ  હ��                        �થળોએ  જઈને  આવેલા
                                                                                                                                                    ે
        પોતાનો ઓટો�ાફ આપવા મા��ો. અચાનક ભીડની વ�ેથી એક �પા ળી   ઘ�ંબધુ� ý�ં છ��. તમે અમદાવાદની (એ�સ. વાય.                                 એક અ�ય િમ� ક�ુ�.
        હથેળી �ગટ થઇ; સાથે જ મધમીઠો ટહ�કો સ�ભળાયો: ‘ઓટો�ાફ �લીઝ!’  ઝેડ.) કોલેજમા� ભણતા હતા ને? તો કદાચ તમે �હરને                          �ા�ય િવ�તારોથી દૂર
          ક�મારે નજર ઉઠાવીને ýયુ�. હથેળીની �વાિમની હથેળી જેટલી જ ગોરી   ઓળખતા હશો. �હર ચો�સી.’                                            જ�ગલમા�  ટ��ટમા�  ક�
        હતી. સ�માણ, સ�દય�મ��ડત, નમણા ચહ�રાનુ� આકષ�ણ અકા� હતુ�. ક�મારે   ‘અરે, �હર ચો�સી તો મારો ફા�ટ ���ડ                                  હ�સમા રહ�વા છતા  �
                                                                                                                                                �
        ઓટો�ાફ આપવા માટ� એ હથેળી તો પકડી, પણ ટકોર કયા� િવના એ ન   હતો. તમે એને…?’                                                           મોટ�થી   વાગતા
        રહી શ�યો : ‘હથેળી ઉપર ઓટો�ાફ?! એ �યા� સુધી ટકશે? øવનભર હાથ   ‘�હર  મારો  સગો  ભાઇ  હતો.                                              સ�ગીતને  કારણે
        નહીં ધૂઓ ક� શુ�?’                                 �યારે અમારુ� ફ�િમલી રાજકોટમા� હતુ�.                                                 �વાસીઓને અને
                                                                    �
          પરી હસી, ‘હાથ તો થોડી વાર પછી જ ધોવા પડશે પણ તમે પાડ�લા   �હર હો�ટ�લમા રહીને ભણતો હતો.                                               �થાિનક લોકોને
                            �
        હ�તા�રો હથેળીને બદલે હ�યામા સચવાઇ રહ�શે.          ખૂબ હોનહાર િવ�ાથી� હતો. ý એ                                                          શા�િતથી  સૂવુ�
          ક�માર એક રંગીનિમýø પુરુષ હતો. આવી સુ�દર યુવતી ýઇને કોરો  રહી   અક�માતમા ��યુ ન પા�યો હોત તો…’                                        અઘરુ� થઈ ýય
                                                                 �
        શક� એવો અરિસક એ હરિગજ ન હતો. એણે હથેળીમા પોતાનો ઓટો�ાફ તો   ‘�હોટ?  �હર  હવે  આ  દુિનયામા  �                                           છ�.
                                        �
        લખી આ�યો, સાથે પોતાનો મોબાઇલ ન�બર પણ લખી દીધો.    નથી? ઓ� નો! વી વેર સો �લોઝ ટ� ઇચ અધર…                                                  (�ન����ાન
          યુવતી એ ýઇને સહ�જ હસી પડી, પછી ‘થે�ક યુ’ કહીને ચાલી ગઇ.       (�ન����ાન પાના ન�.18)                                                   પાના ન�.18)
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20