Page 15 - DIVYA BHASKAR 021122

Friday, February 11, 2022 | 15

�હશા�િત થઇ ગઇ હતી. બ�ને દીકરીઓના દેહ ઉપર આગલા િદવસે પીઠીનો રંગ ચડી ચૂ�યો હતો. બીý
િદવસની સવાર પડી. બ�ને ýન ગોધૂિલ સમયે આવી પહ�ચવાની હતી. મા�ડવાઓ વરરાýની �તી�ામા� શણગાર
સøને ઊભા હતા. એટલામા� આશુતોષભાઇનો મોબાઇલ ફોન રણ�યો

અøબ સી ક�મકશ મ� કટી ઉ� તમામ,

ગમ ને øને ન િદયા શૌક ને મરન ન િદયા…!
ે

�
�
આ શુતોષભાઇના હ�યામા હરખના બ�બે દ�રયાઓ ઉછાળા મારતા સારા-સારા પ�રવારોમા�થી માગા� આવવા� મા��ા. તેમા�થી સુરતનો સાિહલ
હતા. ક�મ ન મારે? એકસાથે એક િદવસે એમની બ�બે
અને વડોદરાનો સૂરજ øતી ગયા.
દીકરીઓના� લ�ન લેવાયા હતા. મોટી બરખા અને નાની બ�ને બહ�નોની સગાઇ એક જ િદવસે સ�પ�ન થઇ ગઇ અને લ�ન પણ બ�નેનુ�
�
�
બા�રશ. િપતાની ડાબી-જમણી �ખ. અને મ�મીનો તો ýણે �ાસ-�ાણ! એકસાથે એક જ શુભ મુહ�ત� િનધા�રવામા� આ�યુ�. વેગે�યુઆરી
પરણવા માટ� આવવાના હતા એ બ�ને મુરિતયાઓ પણ હોનહાર અને સગાઇ અને લ�ન વ�ે છ મિહનાનો સમય ર�ો હતો. આ દરિમયાન
હ��ડસમ હતા. બરખા માટ� સાિહલ અને બા�રશ માટ� સૂરજ. સાિહલ અને મોટી દીકરી બરખા અને એના ભાિવ પિત સાિહલ વ�ે ખૂબ ગાઢ �નેહભાવ
�
સૂરજ બ�ને સરકારી ખાતામા ઉ� અિધકારી હતા. રચાઇ ગયો. સાિહલ બે-�ણ વાર રý લઇને વા�દ�ાને મળવા માટ� સાસરીમા �
સગા�ઓ તો �યારે સગાઇ થઇ �યારથી જ કહ�વા લા�યા હતા, ‘બરખા, પણ આવી ગયો. આશુતોષભાઇ અને �પાબહ�ન ભાિવ જમાઇના� વાણી-વત�ન
તારે તો જલસા જ જલસા. તારો વર ઉ� અિધકારી હોવાથી અઢળક �િપયા અને િવવેક ýઇને અ�ય�ત �સ�ન થઇ ગયા�. વેગે�યુઆરીવા�ા કહ� છ� ક�
ે
કમાશે. તને એ રાણીની જેમ રાખશ!’ �થમ મુલાકાત વખતે સાિહલ બરખાને મ�ઘો �માટ� ફોન ભેટ�પે આ�યો એક શ�આત તો કરો, પછી તમારો �તરા�મા
ે
�
અને બા�રશને કહ�તા� હતા : ‘તુ� પણ બડભાગી છો. તારો વર મોટો અને ક�ુ�, ‘આખા વષ� માટ� �ી-પેઇડ ચાજ� ભરી દીધો છ�. િબલની િચ�તા કયા�
ે
ઓ�ફસર. પૈસાનો તો વરસાદ થશે તારી ઉપર. બા�રશ ક� ઘર મ� ધન કી વગર રોજ મારી સાથે વાત કરજે અને રોજ સવાર-સા�જ બે વાર િવડીયો કોલ તમન જેમ ��ચે �યા� ýઓ!
બા�રશ હોગી!’ કરીને તારો સુ�દર ચહ�રો મને દેખાડજે.’
નાનકડ�� ટાઉન હતુ�. સાધારણ ઘર હતુ�. આશુતોષભાઇએ િજ�દગી એ પછીના છ મિહના દરિમયાન સાિહલ અને બરખા રોજના ફોન ગનવાલાના ઇનબો�સમા� ઠ�રઠ�રથી મનગમતા મજુમનોના
આખીની કારક�ની પછી એક મકાન બના�ય હતુ�. પણ ઇ�ર કો�સ અને િવડીયો કો�સના� કારણે ખૂબ નøક આવી ગયા�. એવુ� ગ શેરોસુખન જેમક� માહ ý�યુઆરીમા� આવેલ છ�, એક લઝીઝ
�
ુ�
�યારેક સાધારણ ઘરમા� સ�દય�ની ખેરાત કરી દેતો હોય છ�. લાગતુ� હતુ� ýણે બ�ને જણા� વષ�થી એકબીý�ને ઓળખતા � કલામ, ‘વેગે�યુઆરી.’
આશુતોષભાઇ અને �પાબહ�નના� સ�સારમા ભગવાને રણમા� હોય! વીગન એટલે નકરા મરýદી શાકાહારી, યાને દૂધ ક� દૂધની વાનગી પણ
�
�
એક દીકરો અને બે દીકરીઓ મોકલી આ�યા� હતા; પણ બીø તરફ બા�રશની હાલત સાવ અલગ જ હતી. નહીં, મધ નહીં, �ડા નહીં, ફ�ત વન�પિતયુ�ત ખોરાક લેનારા� વીગન કહ�વાય
�
દીકરીઓને મા� દીકરીઓ કહ�વી એ સજ�નહારનુ� અપમાન �ી�યુ� ગુલાબ એની સગાઇ જેની સાથે થઇ હતી તે સૂરજ સાવ અતડો છ�. દુિનયાભરમા� રોજ શી ખબર કરોડો પશુપ�ખીઓના ýન હણીને દુિનયાની
ગણાય તેવી ��થિત હતી. એવુ� સમý ýણે �ણ વષ�ના �તરે જ રહ�તો હતો. છ મિહનામા એણે એક પણ વાર પોતાની �ýઓ પેટ ભરે છ�, અને રાતોરાત તે બધા કા�ઈ મા�સમ�છી છોડ� નહીં. તે છતા �
�
પૂનમના બ�બે ચા�દ મોકલી આ�યા હતા. એક મ�યમવગી�ય ડૉ. શરદ ઠાકર ભાિવ પ�નીને મળવાની ત�દી લીધી ન હતી. મોબાઇલ તમે સહ�જ ‘તપ’ કરવા ઇ�છો તો કમસેકમ વષ�નો એક ý�યુઆરી માસ ક�વળ
�
બાપનુ� મકાન જે પીળા બ�બના �ફ�ા �કાશમા øવન ફોન િગ�ટમા� આપવાની વાત તો દૂર રહી, પણ ý બા�રશ વીગન ભોજન જમો એવી ઝુ�બેશ યુક�ની એક નોન�ો�ફટ સ��થાએ 2014મા�
પસાર કરતુ� હતુ� તે આ બ�બે ચ��માના �પેરી ઉýસમા ઝગમગી પોતાના સેલફોનથી �યારેક એને કોલ કરે તો પણ સૂરજ ઉપાડ�લી, જેમા� દર વષ� �શધારકોની સ��યા ક�દકા ને ભૂસકા મારે છ�.
�
ઊ�ુ� હતુ�. �દુતાપૂવ�ક એની સાથે વાત ન કરે, ‘ફોન કરીને મને �ડ�ટબ� ન સન 2020મા� 4,00,000 લોકોએ ભાગ લીધેલો. એમના કહ�વા
બ�ને બહ�નો જેટલી �પાળી હતી એટલી જ સુલ�ણા પણ હતી. એમની કર. હ�� �ૂટી પર છ��.’ �માણે તે રીતે દસ લાખ �ાણીઓના ýન બ�યા અને તે કારણે સાડા
ે
�દર તુલસીની પિવ�તા હતી, બીલીપ�ની ભ��ત હતી, ગ�ગો�ી પાસેના� બા�રશનુ� મન કોચવાતુ� તો હતુ�, પણ એ મન મનાવી લેતી હતી : ‘હશ! ચાર લાખ હવાઈ ઊડાનોથી જેટલો ઝેરી કાબ�ન વાતાવરણમા� ફ�લાતો
ુ�
�
ગ�ગાજળની િનમ�ળતા હતી, એમના �વભાવમા માનસરોવરના� પાણી જેવી જેવુ� મારુ� ભા�ય! સૂરજ ઉ� અિધકારી છ� એટલે એના માથે જવાબદારી તો અટ�યો. મા�સાહાર માટ� �ાણીઓ ઉછ�રવામા� ધરતીનુ� હીર ખવાત ýય છ�
પારદશ�કતા હતી. બ�નેની �ખોમા� અરબી સમુ�નુ� �ડાણ હતુ� અને કામરુ હોવાની જ.એટલે એની પાસેથી બહ� સુ�વાળા વત�નની આશા નહીં રાખવાની.’ મતલબ ક� શાકાહાર ક� વીગનવાદ ��વીની સુખાકારી માટ� પણ આવ�યક છ�.
�
�
દેશની ક�યાઓ જેવુ� સ�દય� હતુ�. મ�મી �પાબહ�ન ઘણી વાર િચ�તામા બોલી એમ કરતા� સમય પસાર થઇ ગયો. લ�નનો િદવસ આવી પહ��યો. ક�મક�, િવ�ાિનકો ભાખ છ� ક� આ જ ગિતથી આપણે મા�સ ખાતા રહીશુ� તો
ે
�
જતા� હતા: ‘ઇ�રે શુ� કરવા આવી �પાળી દીકરીઓને મારા ઘરમા� મોકલી આશુતોષભાઇના હ�યામા હરખના બ�બે દ�રયાઓ ઉછાળા મારવા લા�યા ��વી થોડા� જ વષ�મા જળબ�બાકાર થશે.
�
�
�
આપી હશ? આ �પ િપયરમા� નથી સમાત તો પછી સાસ�રયામા ક�વી રીતે હતા. �પાબહ�નના થનગનાટનો પણ કોઇ પાર ન હતો. �હશા�િત થઇ ગઇ આ ‘તહ�વાર’ની �થાપના જેઇન લે�ડ અને મે�યુ �લોવરે 2014ના ý�યુઆરી
ુ�
ે
સમાશ? હ� �ભુ, મારી રાજક�મારીઓની સાથે શોભે એવા મુરિતયાઓ શોધી હતી. બ�ને દીકરીઓના દેહ ઉપર આગલા િદવસે પીઠીનો રંગ ચડી ચૂ�યો હતો. મિહનામા કરેલી. �યારે તેમા� 12,800 લોકો ýડાયેલા, જે સ��યા 2021મા�
�
�
ે
આપજે.’ બીý િદવસની સવાર પડી. બ�ને ýન ગોધૂિલ સમયે આવી પહ�ચવાની હતી. 5,13,663ની થઈ હતી.
Ôલની જેમ જ સ�દય�ની પણ એક સુવાસ હોય છ�. બરખા અને બા�રશના � મા�ડવાઓ વરરાýની �તી�ામા� શણગાર સøને ઊભા હતા. આ ઝુ�બેશ ‘�ાઉડ ફ�ડ�ડ’ છ�, યાને તેને જનસાધારણનો
સ�દય�ની સુગ�ધ �સરતી-�સરતી એમની આખી �યાતમા� �યાપી ગઇ. એટલામા� આશુતોષભાઇનો મોબાઇલ ફોન રણ�યો. વડોદરાવાળા આિથ�ક ટ�કો છ�. તમે તેમા� ઓનલાઇન ýડાઓ
વેવાઇનો ફોન હતો. ખૂબ ટ��કી પણ કાિતલ વાત થઇ ગઇ, ‘માફ કરý, અટલે તમને એક ‘�ટાટ�ર �કટ’ અને તે પછી
આશુતોષભાઇ! મારા દીકરા સૂરજે અમારી મરø િવરુ� નીલે ગગન રોજ તમને ઉ�સાહવધ�ક પ� આવે. વીગન
પોતાની પસ�દગીની ક�યા સાથે રિજ�ટડ� મેરેજ કરી લીધુ� વાનગીઓ બનાવવાની રીતના� થોકડા,
છ�. તમને આ વાતની ýણ કરતા મારુ� હ�યુ� િચરાઇ ક� તલે અને વીગન ભોજન પીરસતી રે�ટોરા�ના
ýય છ�, પણ કહ�વુ� તો પડશે જ. અમારી વાટ ન નામ સરનામા� મળ�. સો�યલ મી�ડયા
ýશો. તમારી દીકરી બા�રશનો આમા� કોઇ જ મધુ રાય ઉપર તમારી જેમ ýડાયેલા સ�જનો અને
�
વા�ક નથી. અમારો દીકરો જ…’ સ�નારીઓ સાથે હાવડીડ�ડી કરવાનો લહાવો
ે
સા�ભળીને આશુતોષભાઇનુ� માથુ� મળ�. સામસામ વાનગીની આપલે અને તેમા�થી
ભમી ગયુ�. લ�નનો આખો ઉ�સાહ મરી ક�ઈ બીજુ� મધુરુ� ઊગી નીકળ� તો આમ ક� આમ
પરવાય�. હવે શુ� કરવુ�? તાબડતોબ ઔર ગુઠલી ક� દામ! હાલ આપણા� મન આપણી હ�તીની કાબ�ન Óટિ��ટ
બ�ધબારણે મી�ટ�ગ ભરવામા� આવી. ઓછી લ�બોદર બનાવવા મથી રહ�લ છ� �યારે �વાિદ�ટ તેમ જ પૌ��ટક ભોજન
આશુતોષભાઇ, એમના વડીલો, પામવાનો વેગે�યુઆરી ઉ�મ ઉપાય છ�.
�પાબહ�ન અને એમના ભાઇઓ; વેગે�યુઆરીની અસર એટલી દૂરગામી હતી ક� 2019મા� યુક�ના� દા�ના�
ગ�ભીર ચચા� ચાલી. બધા�નો મત પીઠા�ની રા�ધણીઓની કમાણી મ�દ થઈ ગયેલી અને તેના માિલકો િખજવાઈ
એકસરખો જ થયો, ‘બા�રશનુ� ગયેલા આ વેગે�યુઆરીવાળા ગા�ડાઓ ઉપર!
લ�ન ફોક થયુ� એના� કારણે ýક�, વેગે�યુઆરીવાળાઓ તેમના �ચારપ�ોમા� �ાણીઓના રમતીઆળ
બરખાનુ� લ�ન તો ન જ રોકી ચહ�રા બતાવ છ� ક� ‘આ મ�ગલા નામની બકરીનો øવ બચાવો, એક
ે
શકાય. સુરતથી સાિહલની ýન મિહનો વીગન ખાઓ!’ ચળવળથી બધા� વીગન લોકો �સ�ન નથી. ક�મક�
રવાના થઇ ચૂકી છ�. એટલે વેગે�યુઆરીવાળાઓ ખા� પશુઓ ��ર રીતે ઊછ�રાય છ� અને ઘાતકી રીતે
એનુ� સામૈયુ� તો કરવુ� જ પડ�. કપાય છ� તે રૌ� વાતને છાવરીને વીગન એટલે એક િવનોદી ખેલ એવો તમાશો
રહી વાત બા�રશની, તો જેવા� કરી રહ�લ છ�. યાને બગલાવીને આકષ� છ�, સ�ય કહીને નહીં.
એના� નસીબ! ભિવ�યમા� બીý બીજુ� સાચા વીગન લોકોના ફ�ત ભોજનમા� જ નહીં પણ રહ�ણીકરણી અને
મુરિતયો…’ øવનના આષ�દશ�નમા� પણ અમુક અિખલાઈ હોય તે વેગે�યુઆરીવાળા ýણે
પણ મી�ટ�ગમા� હાજર પરસો�મ મિહનો પાળવાનો હોય તેમ એક મિહનો ‘મા�સોપવાસ’ કરે તેથી
સૌથી વયો�� એવા ��વનુ� દળદર ફીટવાનુ� નથી. સામે વેગે�યુઆરીવાળા કહ� છ� ક� એક શ�આત
�
આશુતોષભાઇના કાકાનો મત તો કરો, પછી તમારો �તરા�મા તમને જેમ ખ�ચે �યા ýઓ! એકાદ માસ
આ બધા� કરતા� જુદો હતો, અખતરો કરી ન પોસાય તો બીý વષ� ફરી કરીને જેમને યો�ય લાગે તેઓ
‘પીઠી ચડી ગયા� પછી ક�યાને આøવન �ગીકાર કરે ને જેને મા�સની તલપ ન છ�ટ� તે રહ�વા દે.
તસવીર ूिતકાत्त्મક છે (�ન����ાન પાના ન�.18) (�ન����ાન પાના ન�.18)