Page 15 - DIVYA BHASKAR 012122

Friday, January 21, 2022 | 15

બાપ તરીક� મારી એક જ િ��તા હોય. તુ� િસનેમાના નટ જેવો છ�લછબીલો મુરિતયો શોધી લાવે અન પછી આખી
ે
િજ�દગી રોટલાનુ� દુ:ખ રહ� એવુ� મારે ન પોસાય.તારી પાછળ બીø �ણ બહ�નો ઊભી છ�

આઇના ફ�લા રહા હ� ખુદ ફરેબી કા યે મ��,

ે
હર �કસી સ કહ રહા હ� આપ સા કોઇ નહીં

�
અ મદાવાદની હો�ટ�લમા રહીને કોલેજમા� ભણતી વીસ વષ�ની માની ન શક� ક� એકવીસમી સદીની કોઇ ખૂબસૂરત ક�યા એના øવનસાથીનો
સૈલાબ શાહ ��િસ�ગ ટ�બલના િમરર સામે ઊભી રહીને પોતાની
ે
ચહ�રો પહ�લી વાર લ�ન મ�ડપમા� જ ýતી હોય. સૈલાબ �યામને ýયો. એની
�કનખાબી કાયાને નીરખી રહી. સૈલાબની હાઇટ પા�ચ ફીટ પા�ચ છાતી હબક ખાઇ ગઇ. પ�પાએ તો ક�ુ� હતુ� ક� છોકરાનો વાન જરા શામળો
�ચ હતી. િમરરની �ચાઇ છ ફીટ હતી. એટલે સૈલાબ પોતાને કોઇ પણ છ�, પણ આ તો કોલસાનેય ઊજળો કહ�વડાવે તેવો નીક�યો. ý પ�રવારની
ýતની કાપક�પ વગર ýઇ શકતી હતી. એને પોતાનુ� �પ ýવુ� ગમતુ� હતુ�. �િત�ઠા આડ� ન આવી હોત તો સૈલાબ લ�ન મ�ડપ છોડીને નાસી ગઇ હોત.
�
�યા� સુધી એકા�તમા� હોય �યા સુધી અરીસો એનુ� �િતિબ�બ પાડતો હતો અને આઘાતમા� ને આઘાતમા� એનો હ�તમેળાપ અને ચાર ફ�રા સ�પ�ન થઇ ગયા.
ે
�યારે કોલેજની ભીડમા� હોય �યારે યુવાનોની �ખોમા� એ પોતાના �પનુ� સુહાગરાત માણવી તો અશ�ય હતી �યામની સાથે, સૈલાબ øદ કરીને
�િતિબ�બ ýઇ શકતી હતી. શયનખ�ડની બ�ી બુઝાવડાવી દીધી �યારે એ શ�ય બ�યુ�. રાતભર શૈયા પર બે સાવકી
�
સૈલાબને આઇના સાથે વાત કરવાની આદત હતી. આજે પણ એ આઇનાને પથરાયેલી ઝાકળ પર હથોડો િવ�ઝાતો ર�ો. સવાર પડી �યા સુધીમા� શબનમ
ે
પૂછી રહી, ‘હાય, િમ. િમરર! તારી �દર આ િવ��ે�ઠ �પનો ખýનો ઊભો સમી સૈલાબ પોતાના મુક�રમા� લખાયેલો આ ઘાટઘૂટ વગરનો ખરબચડો
�પાળી વહ� મેળવીને ગવ� અનુભવી ર�ો હતો. પડોશીઓ દીકરીઓ
છ� તે કોણ છ�? ન�ી તે સૈલાબ શાહ જ હોવી ýઇએ, કારણ ક� સૈલાબથી વધારે કોલસો �વીકારી લીધો હતો. પોતાના મનને મારીને એ સામૂિહક પ�રવારમા�
�
ખૂબસૂરત યુવતીનુ� �િતિબ�બ તો તુ� આજ સુધી ઝીલી શ�યો જ નથી. ગોઠવાતી ગઇ. સાસુ-સસરા હતા, જેઠ-જેઠાણી હતા, એક િદયર હતો,
�
મારો આભાર માન ક� મ� તને એવી તક આપી. એ આઇનો ગરીબ બે નણ�દો હતી, જેઠના બે દીકરાઓ હતા. �સુર પ� આવી
છ� જેની સામે સૈલાબ એક પણ વાર ઊભી નથી રહી અને એ
પુરુષ પણ કમનસીબ છ� જેની �ખોએ સ�દય�નુ� આ પૂર રણમા� આવી-આવીને િન:સાસો નાખી જતા હતા. એક પડોશણે તો
�યારેય ýયુ� નથી.’ ખાનગીમા� સૈલાબને પૂછી પણ લીધુ�, ‘તારા પ�પા �ધળા
ે
સૈલાબ એટલે પૂર. સૈલાબ ખરેખર સ�દય�ના ધસમસતા ખી�યુ� ગુલાબ છ�? ýયા વગર જ તને…?’ એમણ �યોજેલા રોબો�ટ�સના િસ�ા�તોથી �ે�રત
ે
�
પૂર જેવી હતી. તે ગોરી ન હતી. એના ઘાટીલા નમણા સૈલાબના બેડ�મમા� પણ હો�ટ�લમા હતો, તેવો થઈન કોઈ વા�ક� રોબોટ બનાવવાની ફ��ટરી નાખી
દેહ પર મઢાયેલી �વચામા ગોરાપણા� ઉપરા�ત આછી એવી ડૉ. શરદ ઠાકર પૂરા કદનો િમરર હતો. સૈલાબ રોજ િમરર સામે ઊભી
�
ે
ગુલાબી ઝા�ય પથરાયેલી હતી. એ �યારે પલક ઝપકાવતી રહીને સ�વાદ કરી લેતી હતી. પોતાના અભાવો, િવષાદો, છ� અન આિસમોવ રોબો�ટ�સના જનક ગણાય છ�
હતી �યારે લ�ý નામની બે નાજુક અાંખડી ઉપર ગુલાબની બે ચચરાટો, િવધાતાને ઠપકાઓ, ઇ�રને ફ�રયાદો આ બધુ� જ
પા�દડીઓ પથરાઇ જતી હોય તેવુ� લાગતુ� હતુ�. એ ýઇને કોલેજના તે આઇના સામે રજૂ કરી દેતી હતી. �યારેક પૂછી પણ લેતી હતી, જરાતી સાિહ�યની બે સાવકી દીકરીઓ છ�, �ડટ���ટવ વાતા�ઓ
ક�ઇક યુવાનો એ વાવમા પડતુ� મેલવા તૈયાર થઇ જતા હતા. ‘મારુ� આખુ� øવન આવી રીતે જ વીતશે? મારી સાથે શોભે તેવો પુરુષ ગુ અને િવ�ાનવાતા�ઓ. �ડટ���ટવ વાતા�ઓ ક�ટલીક લખાઈ છ�,
�
સૈલાબ માટ� ��યેક િદવસ �વય�વરનો િદવસ હતો. વરવા માટ� નહીં, પણ મારા øવનમા� �યારેય નહીં આવે?’ સૈલાબની આ ફ�રયાદ જરા પણ ખોટી ન િચ�ગુ�ત વકીલ, હરનામ િસ�હ, અને તે પછી પણ અમુક
�
કોની સામે બોલવુ� એ ન�ી કરવા માટ� પણ એની પાસે દોઢ હýર િવક�પો હતી, કારણ ક� �યામ મા� દેખાવમા જ નબળો ન હતો. �વભાવથી, શોખથી, નામીચા ગુનાશોધકો તમ�ચા સાથે ગુજરાતી સાિહ�યના પાને ન�ધાયેલા છ�.
હતા. કોલેજમા� અડધી વ�તી એટલે ક� પ�દરસો જેટલી સ��યામા� યુવાનો હતા. આદતોથી, પસ�દગી-નાપસ�દગીથી આ તમામ ���ટએ એ સાવ નબળો હતો. વષ� પૂવ� મારા સહકમી� અને િજગરી �ભાકર રા�છ દર મિહને એક રહ�યકથા
એમા�થી કોઇ એકની સામે પણ ýઇને સૈલાબ સહ�જ મલક� એટલામા� તો પેલો એનો એકમા� શોખ ખાવા-પીવાનો હતો. એ અકરા�િતયાની જેમ ખાતો અને લખતા ને અમારા શેઠો છાપતા. અવારનવાર હ�� તેમને ટાઇટલો પણ સુઝાડતો:
પાળ�લા ક�તરાની જેમ દુમ હલાવતો એની સાથે વાત કરવા માટ� દોડી આવતો. આøવન તર�યાની જેમ પીતો હતો. �ણ-ચાર વષ�મા� જ તે માણસ મટીને ગ�ડો ‘કાચના� Ôલોની Ôલકણી!’ ક� ‘િશકારાની સુ�દરીનો િશકાર!’
એની બહ�નપણીઓને થતુ� હતુ� ક� સૈલાબ કોની સાથે લ�ન કરશે? જેની સાથે બની ગયો હતો. સૈલાબ હજુ પણ અજ�તાની ગુફાઓમા� કોતરાયેલી સ�ઘેડાઉતાર પણ િવ�ાનવાતા લગભગ નામશેષ છ�. બીø ભારતીય ભાષાઓમા �
�
કરશે તે ભારે નસીબદાર હશ. િશ�પાક�િત જેવી દેખાતી હતી. આખરે ભગવાને સૈલાબની �ાથ�ના સા�ભળી સ�મા�ય મા�ામા �ડટ���ટવ વાતા�ઓ લખાઈ છ� ને લખાય છ�. પરંતુ
ે
�
એક િદવસ સા�જના સમયે સૈલાબના ઘરેથી તેના પ�પાનો ફોન આ�યો, લીધી હોય તેમ એક િદવસ સા�જના સમયે તે નવી ખરીદેલી સાડીનો મેિચ�ગ ગુજરાતી વાતા હø વડોદરા અમદાવાદના મ�યમ વગ�ની પ�પાપ�પા કરતી
�
‘બેટા, તારી સગાઇ કરી નાખી છ�.’ સૈલાબ ચ�કી ગઇ. આ શુ�? પોતાને પૂ�ા �લાઉઝપીસ લેવા માટ� એક દુકાને ગઇ હતી, �યારે દુકાનમા� બેઠ�લો એકમા� પોતાના પહ�લા પગારનો ચેક પ�પાના ચરણે ધરી �ાવણભાદરવો વરસાવતી
વગર, છોકરો બતા�યા વગર, એની સાથે મુલાકાત કરા�યા વગર પ�પાએ યુવાન સે�સમેન સૈલાબને ýઇને રોમે��ટક બની ગયો. અલગ અલગ કાપડના બાળાઓથી સોહ� છ�.
�
સગાઇ કરી નાખી? કરતા� પહ�લા પૂ�ુ� પણ નહીં? સ�સદમા� રાજકીય પ� ટ�કડાઓ બતાવીને એમા�થી એણે પોતે જ એક પીસ ઉઠાવીને ક�ુ�, ‘આ લઇ વાચક તરીક� મને આ બ�ને સાવકી દીકરીઓ િવ�મયજનક લાગી છ�. પહ�લુ�
પોતાના સ�યોને એક લાઇનનો �હીપ આપે એના જેવુ� કયુ� પ�પાએ? ýઓ, આ બરાબર મેચ થાય છ�.’ આટલુ� બો�યા પછી તેણે બોલવાનો �દાજ કારણ તે ક� તેમા� �સુ ને વચન ને સામસામા સમ ને નાહકની રોકકળ હોતી
ે
સૈલાબ તીખા �વરમા� પૂ�ુ�, ‘પ�પા, આ તમે શુ� કયુ�? મારી મરø ý�યા બદલીને ઉમેયુ�, ‘પરફ��ટ મેિચ�ગ ફોર યોર સારી એ�ડ યુ ટ�!’ નથી. સીધી કહાણી હોય છ� અને તે કહાણીઓનુ� કૌતુક
વગર…?’ ‘એમા� તને પૂછવાની શી જ�ર, આ તારો બાપ હø øવે છ� ને? સૈલાબને એક હ��ડસમ યુવાનના મુખેથી આવુ� સા�ભળવાનુ� ગ�યુ�. એની તમને એવુ� જકડી રાખે છ� ક� તમે ભીડવાળી રતન
તને મારી પસ�દગી ઉપર િવ�ાસ નથી? �યામ સૂતેલી કામનાઓ ýગી ઊઠી. યુવાને બતાવેલો પોળમા� ચાલતા�ચાલતા પણ િચ�ગુ�તની
�
સારો છોકરો છ�. બાજુના શહ�રમા� બ�કમા� ýબ �લાઉઝપીસ ખરીદીને પૈસા ચૂકવીને તે જવા નીલે ગગન ચોપડી ઉઘાડી રાખીને વા�ચતાવા�ચતા
કરે છ�. સિહયાર ક�ટ��બ છ�. છોકરો રંગ જરાક લાગી. યુવાને િસફતપૂવ�ક પોતાનુ� કાડ� સૈલાબના ઓળઘોળ થાઓ. અને બીજુ� કારણ તે
ુ�
શામળો છ� પણ તને રોટલે દુ:ખી નહીં થવા હાથમા મૂકી દીધુ� અને ધીમા અવાજમા બોલી ક� તલે ક� તે બ�નેમા� ક�પનાની છલા�ગ તમારા
�
�
દે. બાપ તરીક� મારી એક જ િચ�તા હોય. તુ� ગયો, ‘તમારા કોલની રાહ ýઇશ. તમારા મગજના ઇ�કોતરા ખોલી તમને લડાવે,
િસનેમાના નટ જેવો છ�લછબીલો મુરિતયો શોધી હસબ�ડને મ� ýયા છ�. લ�ન કરતા� પહ�લા� મધુ રાય લલચાવ ને લારીલ�પા કરાવે!
ે
�
લાવે અને પછી આખી િજ�દગી રોટલાનુ� દુ:ખ ý તમે મને મ�યા હોત તો હ�� પરફ��ટ મેિચ�ગ એક માણસના બદન ઉપર િવધિવધ
રહ� એવુ� મારે ન પોસાય. મારી સાથે øભાýડી શોધી આપત ને!’ એ પછીના �ણ-ચાર િદવસ િચ�ોના� લાલ ને લીલા ટ�ટ� છ�. અને અહો! તે
�
ે
ન કરતી, તારી પાછળ બીø �ણ બહ�નો ઊભી અવઢવમા� વી�યા. સૈલાબને સમýતુ� ન હતુ� ક� શુ� િચ�ોના� પા�ો સામસામ વાતો કરે છ�! આ વાતા�ના
�
છ�. મારે જેમ બને તેમ જલદી જવાબદારીમા�થી કરવુ�? આખરે એક સવારે તાø જ �નાન કરેલી લેખક છ�, મારા સૌથી િ�ય લેખક રેય �ેડ�ી. િવ�ાનવાતા તે લખતા પણ
ે
�
મુ�ત થઇને ભગવાનનુ� ભજન કરવુ� છ�.’ સૈલાબ અરીસાની સામે ઊભી રહી ગઇ અને પૂછવા તેમા�ની વૈ�ાિનક વાતો સાચીય હોય ને નયે હોય, ક�મક� આ તો વાતા કહ�વાય,
એ સા�જે સૈલાબ િમરર સામે ઊભી રહીને લાગી, ‘તુ� જ મને કહ� ક� મારે શુ� કરવુ� ýઇએ?’ �ફ�શન, આ કા�ઈ પા�પુ�તક નથી. જેટલુ� િવ�ાન કીમતી એટલી ક�પના
પોતાના �િતિબ�બને પૂછતી રહી, ‘તુ� જ કહ� ક� હ�� અ�યાર સુધી જે િમરર એના તનનુ� અને ý�તી, અને એટલા વાતા�ના મહાસુખના િસસકારા સ�સરવા.
શુ� કરુ�? જગતના તમામ િપતાઓ આવા ýિલમ મનનુ� �િતિબ�બ પાડતો ર�ો હતો એ આજે અને તેના સામા છ�ડ� િબરાજે છ� મારા બીý આરા�ય લેખક આઇઝેક
ે
ક�મ હોતા હશ? ગુલાબની કળી જેવી દીકરીને પહ�લી વાર મૌિલક ઉ�ર આપતો હોય તેમ આિસમોવ, જે ખુદ િવ�ાિનક પણ હતા, તેમની સ�કડો વાતા�ઓ અ�લ
જ�મ આપે અને પછી િપયરના �યારામા�થી બોલવા લા�યો, ‘ýજે, એવી ભૂલ કરતી! વૈ�ાિનક ત�યો ઉપર આધા�રત હતી. એમણે �યોજેલા રોબો�ટ�સના
એને તોડીને કાળી માટીના ક��ડામા �થાપી દે. હ�� તારા િપતાએ તારા માથે ઠોકી બેસાડ�લા પિતનો િસ�ા�તોથી �ે�રત થઈને કોઈ વાચક� રોબોટ બનાવવાની ફ��ટરી નાખી છ�
�
શુ� કરુ�? બાપની સામે બળવો પોકારુ�? એ માને ત� �વીકાર કરી લીધો તે તારી �થમ ભૂલ હતી. અને આિસમોવ રોબો�ટ�સના જનક ગણાય છ�.
�
એવા નથી. મારી માને ઝેર પીવડાવીને પોતે હવે મા� બા� આકષ�ણમા� લપસી જઇને એક �ીý મહિષ આથ�ર સી. �લાક� તો લગભગ પોણા સૈકા પહ�લા �
પણ આ�મહ�યા કરી લે તેવા છ�. હ�� મજબૂર છ��.’ તુ� સાવ અપ�રિચત પુરુષના આકષ�ણમા� ઉપ�હની િવભાવના એમની વાતા�મા� ��તુત કરેલી જેને પછી િવ�ાિનકોએ
આઇનો શુ� બોલે? આઇનાનો તો એક જ ધમ� છ�. લપેટાવાની બીø ભૂલ ન કરતી. તારુ� અ�રશ: ઉતારી લીધીને તે મુજબ ઉપ�હો �યો�યા ને તે ઉપ�હો આકાશમા�
એની સામે જે કોઇ ઊભુ� રહ� તેનુ� �િતિબ�બ લ�નøવન જેવુ� છ� તેવુ�, પણ ��થર હø ચકારાવા લે છ�. ���ચ લેખક જુલે વન� સબમ�રનની ક�પના કરેલી તે
પાડવુ�. આકારનુ� અને કદાચ અિભ�ાયનુ� છ�. તારી રાતો ભલે �ધારી હોય ઉપરથી આજે સબમ�રનો સાચેસાચ દ�રયાની ભીતરમા� રાસડા લે છ�, ને મેરી
પણ. કોલેજનુ� છ��લુ� વષ� હતુ�. પરી�ા પણ તારા િદવસો ખૂબ ઊજળા શેલી િલિખત ���ક��ટાઇન તો હકીકતમા� કોઈ વા�તિવક �ય��ત હોય તેમ
પતી ગઇ. �રઝ�ટ ýહ�ર થાય તે છ�. એના પર ડાઘ ન લગાડતી. આપણી બોલચાલમા ઉધઈની માફક �વેશી ગયેલ છ�. આ લેખકોના� નામ જે
�
�
પહ�લા જ સૈલાબના લ�ન કરી જગતભરના �ેમીઓ એવુ� માને છ� �મમા� છ� તે તેમની લોકિ�યતાનો �મ ક� ફનકારીનો પણ �મ નથી. આ બધા
�
નાખવામા આ�યા�. આજથી દસેક ક� એમનો સ�બ�ધ ગુ�ત રહ�વાનો છ�, ને બીý માનો ક� દોઢસો ક� હýરો વાતા�કારોએ વાતા�કલાના� પાસા પોતાની
�
�
વષ� પહ�લા�ની આ ઘટના છ�. કોઇ તસવીર �તીકા�મક છ� (�ન����ાન પાના ન�.18) (�ન����ાન પાના ન�.18)