Page 19 - DIVYA BHASKAR 052121
P. 19

¾ }ગુજરાત                                                                                                          Friday, May 21, 2021 19
 Friday, May 21, 2021   |  18




 પરમા�મા કરતા� પણ પરમા�માના વ��ણવોનો, ��તોનો, સ�ઘનો અનાદર ન કરવો

 �ગ��ગુરુ રામાનુý�ાય�નો







 સ�દેશ �ાસ��ગક ��








 �
 આ  પણા દેશમા પરમા�માનુ� સુ�દર �યવ��થત િનયોજન તો જુઓ!  �  રામાનુýચાય�એ નખિશખ એ પરમ િવભૂિતના� દશ�ન કયા�. �ખો ભીંýઈ   મા��વના� �તીક �પે
 ગઈ. પછી તો સ��કાર થયા અને િનણ�ય કરવામા� આ�યો ક� આચાય� �વર
 આપણા  બધા  આચાય�  દિ�ણ  ભારતમા�થી  આ�યા;  ચાહ
 �
 ભગવાન  રામાનુજ  હોય,  ભગવાન  િન�બાકા�ચાય�  હોય,   યમુનાચાય�ના �થાને હવે �ીમ� રામાનુýચાય� ભગવાનને બેસાડવામા આવે.
 ભગવાન મ�વાચાય હોય, ભગવાન શ�કરાચાય� હોય ક� ભગવાન વ�લભાચાય  �  કહ�વાય છ� ક� �હ�થ øવન એમના અવતારકાય�મા� થોડ�� બાધક બનવા લા�ય  ુ�  કળશની પૂý
 �
 �ભુ હોય. એ બધા પરમ આચાય�ની દેન આપણને દિ�ણ   ભારતમા�થી   �યારે એમણે સ�સાર�યાગ કરીને સ��યાસની દી�ા લઈ લીધી.
 સમયના

 મળી છ�. અલબ�, એ િવભૂિતઓને ઉ�ર, દિ�ણ, ,   એ  સમયના  એક  બહ�  મોટા  િવ�ાન  મહાપુરુષ  પાસે
 બ
 દિ�ણ
 એ
 એક

 �ર

 ,
 આપણ
 રામાનુýચાય� મ��

 �
 પણ
 પૂવ� ક� પિ�મનો કોઈ ભેદ નથી, છતા પણ આપણે    ે  રામાનુýચાય� મ�� માટ� ýય છ�. એ મહાપુરુષે ક�ુ�,   કરવામા� આવે ��
 ો
 ટ
 ન
 મ
 �ભાગે
 જ�ર ગૌરવ લઈ શકીએ છીએ. અને મોટ�ભાગે    અ�યારે યોગ નથી, પછી આવý. તેઓ પાછા આવી
 અ�યારે
 યોગ


 આપણા બધા અવતારો ઉ�ર ભારતમા�થી આ�યા.   ગયા; ફરી પાછા ગયા. એ મહાપુરુષે ક�ુ�, પછી
 .
 ફરી
 ;
 ગયા
 આ�યા
 આવý
 છ�
 ઉ�ર ભારતમા� વધારે પહાડ છ�; પવ�ત છ�; ;   આવý. પાછા ફયા�. એ રીતે અઢાર વાર   કાલી વનની દેવી ��. ��ગલ ખેતરમા� ��રવાય,
 લા
 તેઓ ગયા ને અઢાર વાર તેઓને પાછા
 િશખર છ�. દિ�ણમા� વધારે સમુ� છ�. એટલા     તેઓ
 ન
 માટ�  આપણા  બધા  અવતારો  અને   મોક  �યારે તે ગૌરી બન ���
 મોક�યા. �યાર બાદ એ મહાપુરુષ એમના
 આચાય�મા ગૌરીશ�કર િશખરની �ચાઈ   પર �સ�ન થઈ ગયા અને કહ� છ�, એમણે
 �
 પર
 પણ છ� અને અપાર, અસીમ �ડાણ   અ  �વેદમા� પુરુષ દેવતાઓની સરખામણીએ દેવીઓનુ� વણ�ન બહ�
 અઢાર અ�રનો નારાયણ-મ�� આ�યો;
 ધરાવતા સમુ�ની �ડાઈ પણ છ�. એટલુ�   ભગવાન પરમ િવ��નો મ�� �દાન   ઋ  ઓછ�� છ�,  જેમ ક� પરોઢની દેવી ઉષા, વનની દેવી અર�યાની અને
 ભ
 જ નહીં, એમનામા� પવ�તોનુ� �થૈય� પણ   ક કય� અને ક�ુ�, આ બહ� જ ગુ�ત મ��   વાણીની દેવી, વાક. વેદોમા� જણાવેલ ઋિષકાઓની સ��યા પણ
 છ�
 છ� અને સાગરની િવશાળતા પણ છ�.  છ�; એના �મરણથી, એના ઉ�ારણથી   ઘણી ઓછી છ�.  વેદોમા�, ��ીઓને મહ�વ ફ�ત એટલા માટ� આપવામા� આ�યુ�
 ભગવાન શ�કરાચાય� પધાયા�; એમનો   જ  હતુ� કારણ ક� િવવાહ, સ�તાન અને �હ�થી મહ�વની હતી. મિહલાઓ અને
 જગતનુ� ક�યાણ થાય છ�. એનુ� ઉ�ારણ
 થશે
 િસ�ા�ત તો અ�ૈત હતો. તેઓ કહ� છ�, øવ   થશે તો જગત મુ�ત થઈ જશે પરંતુ એનુ�   દેવીઓને પછીથી, તા�િ�ક આગમ પરંપરાઓમા� જ મહ�વ આપવામા� આ�યુ�
 ઉ�ારણ ન કરવુ� ક�મક� અપા�ના કાનમા� એ
 તો
 �
 અને ઈ�ર એક જ છ�; બે છ� જ નહીં. તો   ઉ�ા  �  હતુ� જે વૈિદક િનગમ પરંપરાઓથી િવરુ� હતી. ýક�, તેમ છતા, બૌ� અને
 મ��

 શ�કરાચાય� પૂણ�ત: અ�ૈતવાદી ર�ા. એમણે   મ�� જશે તો મ��ઉ�ારણથી મ��ઉ�ારકને   જૈન ધમ�મા� ��ીઓ ભીખુિન બની શકતી હતી, પણ વચ��વ પુરુષો ધરાવતા
 મણે
 જ
 મ�યા.’
 નક�મા� જવુ� પડ� છ�. ગુરુજને મ��ની એ એક મયા�દા
 િસ�ા�ત  આ�યો,  ‘�� સ�ય� જગ��મ�યા.’   નક �મા�   જવુ�  હતા.

 �યા
 .
 બતાવી
 પણ
 ે
 આપણ
 બાકી બધુ� િમ�યા છ�. એ એમનો મત. આપણે �યા   � �  પણ બતાવી. પરંતુ રામાનુýચાય�એ િવ�મ�ગલ માટ�   િહ�દુ, બૌ� અને જૈન ધમ�મા�, મિહલાઓ અને માતાઓ માટલા સાથે


 એક ના��તકવાદ પણ આ�યો, જે પરમા�માને ન માને, ,   �ા�િતકારી કદમ ઉઠા�ય. કહ� છ� ક� તેઓ એક અટારી પર   સ�કળાયેલી છ�. મટકા દેવી અને ��ી િસ�ા�તનુ� �તીક છ� અને તેથી તેની પૂý
 ઉઠ

 �માને
 કદમ

 માને

 ન
 �ા�િતકારી
 ુ�
 ýરýરથી
 ે


 ,

 મ��
 એમનો
 આ�માને ન માને. જગ�ગુરુ રામાનુýચાય�, એમનો મત   ચડીને ýરýરથી મ�� ઉ�ારણ કરવા લા�યા! એ વાત પેલા   કરવામા� આવે છ�. શ��ો અને અ�ય ઉપકરણોની સાથે, તે િવ�ની �થમ અને
 ઉ
 ચડીન
 ય�

 મત
 ી
 �
 �
 િ
 ૈ
 િ
 ે
 હતો િવિશ�ટા�ૈત. અ�ૈત તો ખરુ� પરંતુ િવિશ�ટા�ૈત.   માનસ   મહાપુરુષ પાસે પહ�ચી ક� રામાનુજે તો આવુ� કયુ�! તેઓ આવે છ� અને   સૌથી મહ�વપૂણ� શોધોમા�ની એક છ�, જેના �ારા આપણે
 બહ� �યારો િસ�ા�ત એમણે આ�યો. આ બધા આચાય�   કહ� છ� ક� આપે આ શુ� કરી ના�યુ�? મ��ની ગુ�તતાને આપે દેશકાળ-  ભોજન, પાણી અને આગને એક જ�યાએથી
 અ��ત�વની �યવ�થા છ�. આ જગતને દેશકાળ અને   દશ�ન  પા� ýયા િવના મ��નુ� ઉ�ારણ કયુ�? જેમનો યોગ નથી, જેમનો   બીø જ�યાએ લઇ જઈ શકીએ છીએ. તે જ�મ
 પા�ને અનુસાર ઉપકાર કરવા માટ� આ મહાપુરુષો   સમય નથી, જે પા� નથી એ પણ મુ�ત થઈ જશે! આપે મ��નો   માયથોલોø  સાથે, øવનના મહ�વપૂણ� સ��કારો સાથે
 આવે છ�; બાકી ત�વત: બધા એક જ છ�.  મોરા�રબાપુ  દુરુપયોગ કય�! આપને નક�મા� જવુ� પડશે! પરંતુ તેઓ મુ�ક�રાયા,   અને છ�વટ� ��યુ સાથે સ�કળાયેલ છ�. તેને
 �
 ભગવાન જગ�ગુરુ રામાનુýચાય� જે પરંપરાના   ��ય કરવા લા�યા અને કહ�વા લા�યા ક� હ�� રાø છ��; આ મ��ો�ારથી   ગભ�, કળશ અથવા લોટો કહ�વામા આવે
 છ�, એ આખી પરંપરાને �ી પરંપરા કહ� છ�; �ી સ��દાય   ý આટલા øવોનુ� િનવા�ણ થઈ ýય તો હ�� નક�મા� જવાનુ� પસ�દ કરીશ.   દેવદ� પટનાયક  છ� અને તે ��ા�ડની જેમ ગોળાકાર હોય છ�.
 �
 કહ� છ�. તેઓ પરમા�માનુ� નારાયણ �વ�પ જે હ�ર છ�, જે   ભગવાન રામાનુýચાય�ને થયુ� ક� એ પરમ મ��ને ગુ�ત ક�મ રાખી શકાય? એને   માતાની ક�ખને ગભા�શય કહ�વામા આવે
 પરમ િવ�� છ�, ક�વળ એને જ ક���મા� રાખે છ�; �યા જ તેઓની અન�યતા છ�.   ýહ�ર કરી દેવો ýઈએ; øવોનો ઉ�ાર થઈ ýય. હ�� એકલો જઈશ નક�મા�.   છ� અને આ રીતે ગભ� જ�મ સાથે સ�કળાયેલ
 �
 એમનુ� �ાગ� દિ�ણ ભારતમા�, તાિમલનાડ�મા� થયુ�. એક હýર સ�રમા�   એમણે ખૂબ જ ઉપકારક કામ કયુ�. િવચાય ક� હ�� નક�મા� જઈશ પરંતુ આ મ��ને   છ�. અ�ય શુભ �સ�ગોમા� પણ કળશની ભૂિમકા
 ુ�
 તેઓ �ગટ થયા. કહ�વાય છ� ક� તેઓ સવાસો વષ�થી વધારે આ ધરા પર   શા માટ� ડ�બાડવો?  મહ�વની  હોય  છ�.  �યારે  કળશને  પાણીથી  ભરી
 િબરાજમાન ર�ા. એમણે બહ� નાની �મરમા� વેદોનુ� અ�યયન કયુ� હતુ�. એમણે   લા�બી øવનયા�ા બાદ ભગવાન રામાનુજનુ� શરીર શા�ત થયુ�. �યારે   �બાના� પાન અને �ીફળ વડ� ઢા�કી દેવાય છ�, �યારે તેને પૂણ�-કળશ
 લ�ન પણ કયા� હતા. તેઓ �હ�થ હતા. તેઓ િવ�ા �ા�ત કરવામા� એટલા   િનવા�ણની વાત આવી �યારે એમણે જગતને બહ� સરળ ઉપદેશ આ�યો.   અથવા પૂણ�-ક��ભ કહ�વામા આવે છ�. આ �વ�પમા� તેને મા��વના �તીક
 �
 �
 �
 તેજ�વી હતા ક� તેઓનુ� િચ�તન ગુરુથી પણ આગળ નીકળી જતુ� હતુ�.   જગ�ગુરુ રામાનુýચાય�નો સ�દેશ �ાસ�િગક છ�. એમનુ� ‘�ી ભા�ય’ િવ�િવિદત   તરીક� પૂજવામા આવે છ�. તેનો ઉપયોગ �હ�વેશ અને સ�યનારાયણ પૂý
 �
 એમની તેજ��વતા અને િવ�ા �હણશ��તનો સવ�� મિહમા ગવાતો ર�ો   છ�. હ�� એમના ઉપદેશનો સાર કહી ર�ો છ��. એમણે ક�ુ�, પરમા�મા કરતા� પણ   દરિમયાન પણ થાય છ�. આ પૂý માટ�, કળશને પાણી અને અનાજથી ભરી
 �
 �
 �
 હતો. િ�િચનાપ�લીમા કાવેરી નદીના તટ પર ભગવાન �ી રંગ�; એ   પરમા�માના વૈ�ણવોનો, પરમા�માના ભ�તોનો, સ�ઘનો �યારેય અનાદર ન   દેવામા આવે છ� અને તેને �બાના� પાન અને �ીફળ વડ� ઢા�કી દેવામા આવે છ�.
 ુ�
 સમયે એક િવિશ�ટ મહાપુરુષ યામુનાચાય�નો મિહમા ચારે બાજુ ફ�લાયેલો   કરવો. એટલે ક� સાધુસ�ગ કરવો. એમણે ક�ુ�, શા��ોન િચ�તન કરવુ�, હ�રનો   �યારે નવોઢા તેના નવા ઘરમા� �વેશ કરે છ�, �યારે અનાજથી ભરેલા કળશને
 હતો. યામુનાચાય�એ એમને કહ�ણ મોક�યુ� ક� આપ પધારો. દેશ અને કાળને   આ�ય કરવો અને હ�રનામનો િનરંતર જપ કરવો. એમણે ક�ુ�, �ત�રક   ઠ�સ મારીને અનાજને ઘરમા� ફ�લાવ છ� એ શુભ માનવામા આવે છ�. દેવો અને
 ે
 �
 ુ�
 લ�મા� રાખીને એ મહાપુરુષને લા�ય ક� હવે જ�ર રામાનુજની છ�. પરંતુ થયુ�   શ�ુઓથી, કામાિદ ષ��વકારથી સાવધાન રહ�વુ�. ભગવાન રામાનુજે ક�ુ�,   અસુરો �ારા સમુ� મ�થન કયા� પછી �ીરસાગરમા�થી અ�ત એક કળશમા�થી
 એવુ� ક� �યારે તેઓ સ�ત યામુનાચાય� પાસે પહ�ચે છ� એ પૂવ� યામુનાચાય�એ   સાધુની ઉપે�ા ન કરવી, અવ�ા ન કરવી. જેવી રીતે જગ�ગુરુ શ�કરાચાય�એ   જ બહાર આ�યુ� હતુ�.
 પોતાની �ખો બ�ધ કરી દીધી હતી; તેઓ િનવા�ણ પામી ગયા હતા. થોડી   ક�ુ� હતુ� ક� બુ�જનો સાથે િવવાદ ન કરવો. ભગવાન રામાનુજનો સૂર   ભારતમા� દેવીઓનુ� ખૂબ મહ�વ છ�. કાલી એ વનની જ�ગલી દેવી છ�. �યારે
 દૂરી રહી ગઈ! એક ઉદાસી છવાઈ ગઈ. પરંતુ �યારે તેઓ પહ��યા તો   પણ મોટ�ભાગે એ જ ર�ો. અને પછી એ જ વાત જુદા સ�દભ�મા� કહ� છ� ક�   જ�ગલ એક ખેતરમા� ફ�રવાય, �યારે કાલી દેવી ગૌરીમા� ફ�રવાય છ�. એક એવી
 �
 બધા�મા� øવ આ�યો; બધા� કહ�વા લા�યા, ભગવાન આપને યાદ કરતા હતા.   પરમા�માના જે દાસ છ� એમનુ� સ�માન કરવુ�.   (સ�કલન : નીિતન વડગામા)   (�ન����ાન પાના ન�.20)
 ખાલી ��બો  ‘ બેટા, કોઈ આપદા? ’  ગીગુભાથી રહ�વાયુ� નહીં.  ‘ ના બાપા, કોલેજ જવાનુ�
 મોડ�� થાય છ�. ’  લિલતના અવાજમા સહ�જ અચકાટ હોય એવો વહ�મ ગયો.
 �
 �મની બહાર નીકળ�લા ગીગુભા સીડી �તયા� અને એમને યાદ આ�યુ�
 ક� સ�તોક� આપેલો સુખડીનો ડ�બો તો આપવાનો જ રહી ગયેલો. દુખતા
 ગોઠણે એ પાછા સીડી ચ�ા.
 ‘ અમારા ગામના છ�, શહ�રમા� આવેલા તો મળવા આવી
 લ  િલતના ટ�બલ પર પડ�લી ��ેø ચોપડીયુ�ને તો   લઘુકથા  ગયા. ’  ગીગુભાના ગયા પછી �મમા આવેલા િમ�ો સાથે વાત
 �
 ગીગુભા  અહોભાવથી ýઈ ર�ા. સ�તોક� જ
 લિલતને આગળ ભણાવવાની øદ કરેલી,   કરતા� લિલતનો અવાજ સા�ભળીને ગીગુભાના પગ થ�ભી ગયા.
 ‘ સ�તોક પોતે ભણેલી નહીં, પણ બાઈ કોઠાસૂઝવાળી તો ખરી   સુખડીનો ડ�બો હાથમા જ રહી ગયો.
 �
 ુ�
 જ. ’  ગીગુભાએ િવચાય. એમને તો ગામડાગામની �ક�લ પૂરી   હ�મલ વૈ�ણવ  સા�જે શહ�રથી આવેલી બસ ગીગુભાને ભાગોળ� ઉતારીને
 થતા� જ લિલતને ખેતીમા� ભેગો લઇ લેવો હતો.   વ�ટોળ ઉડાડતી જતી રહી. મેલુ�ઘેલુ� ધોિતયુ� સહ�જ �ચુ� કરી
 �
 ટ�બલના  ખાના  સાથે રમતો લિલત થોડો અ�વ�થ લાગતો   પાદરના ઓટલે બેઠ�લા ગીગુભાએ સુખડીનો ડ�બો ખો�યો. બે
 હતો, �યારે-�યારે હો�ટ�લની �મના બારણા� તરફ ýઈ લેતો હતો.    (�ન����ાન પાના ન�.20)
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24