Page 15 - DIVYA BHASKAR 032522
P. 15

Friday, March 25, 2022   |  15




                                                                              ે
                                                                        ે
          દીપુને આવેલી ��ને બ�ને ચૂપ થઈ ગયા�. પુરુષે ��છક નજરે મ�મીની સામ �ઈન જમણા હાથનો સ�ક�ત કય�
                તુમ �યા ýનો ઉસ દ�રયા પર �યા ગુજરી



        તુમન તો બસ પાની ભરના છોડ િદયા
                       ે





                                                          ધન તો �યારેક રોિજ�દા વપરાશની ચીજવ�તુઓ ફી �પે મળી રહ�તી હતી.
                                              ે
         ›¯ɉ    ચમા ધોરણમા� ભણતી દીપુ સા�જના પા�ચ વા�ય શાળાએથી   ગેરલાભ ઊઠાવવા માટ� ગામના ચાર પા�ચ માથાભાર પુરુષોએ છ�ટોછવાયો  યુ��ન પર ચડાઈ કરનાર
                છ�ટીને  ઘરે  આવી.  શાળાએથી  છ�ટવાનો  આન�દ  એના�
                                                          �વભાવથી  અ�ય�ત  માયાળ.  શ�આતના  સમયમા�  એમની  એકલતાનો
                                                                           �
                �ગ�ગમા� ઉછાળા મારતો હતો. રોજની જેમ મ�મી એની વાટ                           ે
                 ે
        ýતી બેઠી હશ, તે પોતાને �ચકી લેશે, ભાખરી અને દૂધનો ના�તો કરાવશે   �ય�ન કય� હતો. તે સમયે િવમળાબહ�નની િવફરેલી �ખોમા� એ બદમાશોને
                                                                                    �
                                                                          �
        એવી અપે�ા સેવતી એ િનદ�ષ ઢીંગલી ખુ�લા બારણા�મા� થઈને ઘરમા� દાખલ   માયાને બદલે મહામાયાના દશ�ન થયા� હતા. એ પછી કોઈ પુરુષે િહ�મત કરી
                                   �
        તો થઈ ગઈ પણ પછી તરત જ થ�ભી ગઈ. ઓરડામા� એક અý�યો પુરુષ   ન હતી.                                      રિશયા શુ� પીછ�હ� કરશે?
        ખુરશીમા� બેઠો હતો. સામે પડ�લી પાટ પર મ�મી બેઠી હતી. અý�યા પુરુષની   દીપુ જુવાનીમા� આવતા� સુધીમા� તેજ તરા�ર બની ગઈ હતી. એની નજરમા�
                                                                                              �
        સામે પડ�લી �ટપોય પર ચાનો ભરેલો કપ અને પાણીનો ખાલી �લાસ ýઈ   તલવારની ધાર હતી અને ચહ�રા પર મ�મી તરફથી વારસામા મળ�લી ખુમારી
        શકાતા હતા. બ�નેના ચહ�રાના હાવભાવ કહી આપતા� હતા ક� એ બ�ને વ�ે   હતી. કોલેજમા� એની સાથે ભણતા તમામ છોકરાઓ એને પોતાની બહ�ન   સમ�ત િવ�ને હચમચાવી ચૂક�લી આ લડાઈ શુ�
        કોઈ ઉ� ચચા� ચાલી રહી હતી.                         માનવામા ગવ� અનુભવતા હતા.
                                                                �
          દીપુને આવેલી ýઇને બ�ને ચૂપ થઈ ગયા�. પુરુષે ��છક નજરે મ�મીની   કોલેજકાળ પૂરો થયો. પુ�ત સમજણ �ા�ત કરી ચૂક�લી દીપુએ એક િદવસ   િવ�યુ�મા� પ�રણમશે, ક� પછી થોડા સમયમા  �
                                         �
        સામે ýઈને જમણા હાથનો સ�ક�ત કય�. જવાબમા મ�મીએ આટલુ�   િવમળાબહ�નને પોતાની સામે બેસાડીને ક�ુ�, ‘મ�મી, આજે મારે તારી   આિથ�ક �િતબ��ો ક� ��ય કારણે તે પીછ�હ� કરશે?
        ક�ુ�, ‘એવુ� તો હવે કોઈ કાળ� નહીં બને. તમે હવે ચા�યા ýવ.   પાસેથી તારા� અને મારા� ભૂતકાળ િવશ માિહતી ýણવી છ�. લોકો
                                                                                       ે
                             ં
        મહ�રબાની કરીને ફરી �યારેય અહી આવશો નહીં.’                 પાસેથી કટક� કટક� મને ઘ�ંબધુ� ýણવા મ�યુ� છ�. આજે તારા   યુ��ન પરના હ�મલા બાદ રિશયા સમ� િવ� માટ� એક
          પુરુષ  જવા  માટ�  ઊભો  થયો.  દીપુની  સામે  ýઈ   રણમા�     શ�દોમા� સ�ય સા�ભળવુ� છ�. કોણ હતા મારા પ�પા? તમારી   ù ¯  ‘ઓ�જે�ટ ઓફ હ�ટ’ બની ગયુ� છ�. િ�તીય િવ�યુ�મા�
                                                                                                                                  �
        ર�ો. એના માથે હાથ ફ�રવીને એ પૂછવા ગયો, ‘આ                    વ�ે એવુ� શુ� બ�યુ� હતુ� ક� એ તને અને મને છોડીને...?’  િહટલરને હરાવવામા ખરા હીરો સાિબત થયેલ આ દેશના
        આપણી...?’                               �ી�યુ� ગુલાબ           િવમળાબહ�ન પૂરા એક કલાક સુધી બોલતા� ર�ા�.   દુભા��યે, નેતાગીરીના યુ�ખોર માનસને કારણે ઘ�ં સહન કરવાનુ� આવશે
                                    �
          મ�મીએ જડબા� ભીંસીને દબાયેલા અવાજમા આટલુ� જ                 એમના શ�દોમા� �યથાકથા હતી, વાણીમા� દદ� હતુ� અને   અને એને કારણે અમુક �શ સમ� િવ�ને પણ તકલીફો ભોગવવી પડશે.
                                                                                                                            ે
        ક�ુ�, ‘ના, આપણી નહીં, આ મારી દીકરી છ�.’                      ઘટના�મમા� પિતની લ�પટતા હતી. તેમના� લ�ન ઇ��વદન   એટલા માટ� જ�રી છ� ક� આ સમયે રિશયન સમાજને, રિશયન માનસને અને
                                                                                          �
                                  �
          પુરુષ સમø ગયો. પીઠ ફ�રવીને ખુ�લા બારણા�મા�થી   ડૉ. શરદ ઠાકર  નામના હ��ડસમ પુરુષ સાથે થયા� હતા. સારી નોકરી હતી.   �યા�ની પ�ર��થતીને આપણે બરાબર સમøએ. 1990ના દાયકાના ઉ�રાધ�મા�
        ફટાક દઈને ચાલતો થયો.                                       લ�નøવનના� શ�આતના� �ણ વષ� સારી રીતે પસાર થઈ   રિશયાની  લા�બી  મુલાકાતથી  શીખવા  મળ�લા  થોડા  પદાથ�પાઠ  અહી  ં
          દસ વષ�ની દીપુ કોઈ પણ ���ટથી મે�યોર ન કહ�વાય; એને       ગયા�. િવમળાબહ�ન �ે�ન�ટ બ�યા�. એ પછી પિતએ રંગ   ��તુત છ�:
                                                                     ુ�
                                                                                                                                           �
        સાવ અણસમજુ પણ ન ગણી શકાય. એણે જેટલુ� ýયુ� અને સા�ભ�યુ�   બતાવવાન શ� કયુ�. એની સાથે નોકરી કરતી એક �ય�તા ��ીની   મ�ય મો�કોના �વાસીઓથી છલકાતા  િવ�તારમા એક દાદીમા Ôટપાથ
                                                                         �
        તેમા�થી અડધુ� એણે સમø લીધુ�, જે ન સમýયુ� તે પૂછી લીધુ�, ‘મ�મી, આ   સાથે એ લ�નેતર લફરામા સ�કળાઈ ગયો. િવમળાબહ�નને ખબર પડી. એમણે   પર  ગેસના ચૂલાની સગડી  અને રસોઈમા� વપરાતા� સાણસી જેવા� વાસણ
        �કલ કોણ હતા?’                                     િવરોધ કય�. એક િદવસ એમનો પિત કોઈ પણ કારણ બતા�યા વગર ગભ�વતી   લઈને બેઠા� હતા. વાત છ� 1990ના દાયકાની ઉ�રાધ�મા� મો�કોની મારી
                                                                                                                     �
                            �
          મ�મીએ �ડો �ાસ છાતીમા ભય� અને પછી કાબ�ન ડાયો�સાઈડની   પ�નીને છોડીને ચા�યો ગયો. એણે એ વાતનો પણ િવચાર ન કય� ક� �ે�ન�ટ   એક યા�ા દરિમયાનના અનુભવની. એ વખતે નøકના ભૂતકાળમા તૂટી
                                                                                                                                                     �
        સાથે  એના  જેવો  જ  ઝેરી  જવાબ  આ�યો, ‘એ  તારા  પ�પા  હતા.’   પ�નીનુ� શુ� થશે? િવમળાબહ�ન એ વખતે મા� ઘર સ�ભાળતા �િહણી હતા. �  ગયેલા અને િવસિજ�ત થયેલા સોિવયેત સ�ઘના અવશેષોમા�થી રિશયાની
        દીપુ  વધુ  ક�ઈ  પૂછ�  એ  પહ�લા  જ  મ�મીએ  ડોળા  કાઢીને   િવમળાબહ�ને કઈ રીતે નવ મિહના પૂરા કયા�, કઈ રીતે દીકરીને જ�મ   પુનર�ચના થઈ હતી. ગરીબી અને બેરોજગારી એટલી બધી ક� દેહ �યાપાર,
                            �
                                                                                                                                �
        એને  ચૂપ  કરી  દીધી, ‘હાથ-પગ  ધોઈને  ના�તો        આ�યો, ક�ટલી િવપિ�ઓનો સામનો કરીને દીકરીનો ઉછ�ર કય�, આ બધુ�   ગુ�ડાગીરી, �ગ મા�ફયા - �યાનમા આવે તેવા� તમામ દૂષણોથી પીડાતો આ
        કરી લે.’                                            ýણવાની ઈ�દુભાઈએ �યારેય પરવા ન કરી. પૂરો એક દાયકો વીતી ગયા   સમાજ અને દેશ. ‘બાબુ�કા’ સ�બોધનથી ઓળખાતા આ રિશયન દાદીએ
                                                                                                                                  �
          મહ�માન માટ� બનાવેલી વણપીવાયેલી ચા મ�મીએ            પછી એમને પ�ની યાદ આવી; એ પણ �યારે યાદ આવી �યારે એની સાથે   પારાવાર વેદના વ�ે ��મત રેલાવતા ક�ુ�, ‘મારી પાસે પૈસા નથી. એટલે
        ખાળમા ઢોળી દીધી. એની બોડી લ��વેજ એવુ� કહ�તી           િલવ ઈનમા� રહ�તી ��ી બીý કોઇ પુરુષની ýડ� નાસી ગઈ.  હવે રસોઈના� સાધનોનો કોઈ ઉપયોગ પણ નથી. એટલે વેચવા� કા�ા� છ�.
             �
        હતી ýણે મ�મી ચાની સાથે પોતાના કડવા અતીતને                િવમળાબહ�ન �યા સુધીમા� આિથ�ક અને સામાિજક રીતે ��થર થઇ   કદાચ કોઈને કામ લાગી જશે અને મને બે ટ�કનુ� ભોજન!’ એકદમ ‘મેટર-
                                                                           �
                                                                     �
        પણ ગટરભેગો વહાવી રહી હોય!                              ગયા� હતા. ઈ�દુભાઈ એક સા�જે પ�નીને મનાવી લેવાના આશયથી   ઓફ-ફ��ટ’ રીતે.
          દીપુ જેમ જેમ મોટી થતી ગઈ તેમ તેમ ઘટનાઓના             એના ઘરે આ�યા. એમણે ýયુ� ક� પ�ની તો કમાવા પણ લાગી હતી.    મો�કો રેલવે �ટ�શનથી બે િદવસની ��ન યા�ા માટ�
        �કોડાઓ ýડતી ગઈ. સાવ નાની હતી �યારથી એ                  એમણે ��તાવ મૂ�યો, ‘હ�� તને લઈ જવા નથી આ�યો; હ�� તો એવુ�    ખૂબ આરામદાયક ��નમા� ચ�ા પછી સવારના
        મ�મીનો સ�ઘષ� ýતી આવી હતી. અડોશપડોશમા� તેમ જ             કહ�વા આ�યો છ�� ક� તુ� મને તારી સાથે રહ�વા દે. મારી નોકરી છ�ટી   પહોરમા� એક �દય�ાવક અનુભવ થયો. એક
        તેની બહ�નપણીઓના� ઘરમા� એણે પુરુષની હાજરી ýઈ                   ગઈ છ�. હ�� ઘર સ�ભાળીશ. તુ� કામ કરતી રહ�જે.’             સરસ મýના સૂટ�ડબૂટ�ડ અને �ભાવશાળી
        હતી. પા�ચ વષ�ની �મરે એણે પહ�લી વાર પૂ�ુ� હતુ�,                    આ વાત ચાલતી હતી �યારે શાળાએથી છ�ટીને   ડણક          �ય��તએ ��નના ડ�બામા થેલા સાથે �વેશ
                                                                                                                                              �
        ‘મ�મી, મારી ���ડના ઘરમા� પ�પા હોય છ�; આપણા� ઘરમા�               ઉ�સાહભેર આવેલી દીપુએ ઘરમા� પગ મૂ�યો હતો.              કય�. અમારા ક�પાટ�મે�ટમા� આવતા જ
        પ�પા ક�મ નથી?’                                                   િવમળાબહ�ને બેવફા અને લ�પટ પિતને અપમાિનત   �યામ પારેખ   મને થયુ� ક� સહ�વાસી હશ. પરંતુ તેમણે
                                                                                                                                               ે
          જવાબમા મ�મી અનેક ખોટા જવાબો આપી                                     કરીને ઘરમા�થી હા�કી કા�ો હતો. દીપુ              રિશયનમા� એક નાનુ� �વચન ચાલ કયુ�.
                �
                                                                                                                                                     ુ
        શકતી હતી પણ એણે �યારેય એવુ� કયુ� નહીં. દીપુનો                          આ છ��લા ��યની સા�ી બની હતી.                   અને પછી મારી સાથે ��ેøમા� વાતચીત શ�
        સવાલ સા�ભળીને જરા પણ ગુ�સો કયા� િવના એના                                િવમળાબહ�ને દીકરીને એકલા હાથે                કરી. આ ભાઈ તે વખતના રિશયામા કાચ અને
                                                                                                                                                  �
        માથા પર વા�સ�યપૂણ� હાથ ફ�રવીને એ કહ�તી રહી,                              મોટી કરી, ભણાવી ગણાવીને આ               િ��ટલના� વાસણો બનાવતી સૌથી મોટી ફ��ટરીના
        ‘બેટા, તારે પ�પાની શી જ�ર છ�? હ�� જ તારી મ�મી અને                        પુરુષ�ધાન સમાજમા પોતાનુ� �થાન   મુ�ય મેનેજર હતા. અ�ય�ત �ચા Óગાવા અને સ�પૂણ�પણે ભા�ગી ચૂક�લા
                                                                                              �
        હ�� જ તારા પ�પા.’                                                        બનાવી શક� તેવી તૈયાર કરી અને   અથ�ત��ને કારણે તેમની �ોડ�ટસ ખરીદનાર કોઈ બ�યુ� ન હતુ�. એટલે ક�પની
                      ુ�
                                                                                                                                  �
          મ�મીનુ� કહ�વુ� સાચ હતુ�. દીપુની �મર વધતી ગઈ.                          યો�ય �મરે અ�ય�ત સ��કારી મુરિતયો   કોઈને પગાર આપી શકવાની હાલતમા ન હતી. પ�રણામે ક�પની �ારા બધા�ને
        લોકોના� મ�એથી ટપકતી વાતો એના કાનમા� પડતી                          શોધીને પરણાવી પણ દીધી. ક�યાદાન આપવા   પોતાના પગારની �ક�મતની બરોબરના� વાસણો દર મિહને આપી દેવામા  �
        ગઈ અને મનમા� ઊઘડતી ગઈ. એ વાતોમા� �યારેય                          માટ� તમામ પરંપરાઓનો ભ�ગ કરીને િવમળાબહ�ન   આવતા. દરેક કમ�ચારીએ ýતે એને વેચી અને પૈસા કમાવવા પડતા.
        કશુ� યે ખરાબ ન હતુ�, જે હતુ� તે બધુ� જ �શ�સાપૂણ�                 એકલા જ બેઠા�.                       બોધપાઠ: રિશયન નેતાગીરી પોતાના નાગ�રકોને પડતી ગમે તેટલી
                                                                                                   �
        હતુ�, ‘િવમળાબહ�ન એટલે િવમળાબહ�ન! ધણી િવના                          દીકરી દીપુ અને જમાઈ અમર હાલમા સુખી   તકલીફોથી િવચિલત થયા િવના, પોતાની મમત પકડી રાખે છ�. અને
        િજ�દગી øવી નાખી. બીજુ� ઘર ન મા��ુ�. એકલા હાથે                   સ�સાર ભોગવી ર�ા� છ�. તેમના� સ�સારની વાડીમા  �  છ��લી અનેક સદીઓથી ખૂબ તકલીફો વેઠી ચૂક�લા આ રિશયનો તકલીફોથી
        દીકરીને દીકરાની જેમ ઉછ�રીને બતાવી. ચ�ર�ના�                       પણ બે Ôલો ખીલી ઊ�ા� છ�. િન�� વયો��   ગભરાતા નથી.
        વ�� ઉપર કલ�કનો એક પણ ડાઘ લાગવા ન દીધો.                           િવમળાબહ�ન સ�તોષભરી િજ�દગી øવી ર�ા� છ�.   અક��ય એવી લડાઈઓ, વેદનાઓ, તકલીફો ક� િવચાર કરતા જ
        આને કહ�વાય øવી ý�યુ�.’                                           ઈ�દુભાઈ રઝળપાટ કરીને બેહાલ થઇ ચૂ�યા છ�.  થથરી ઉઠાય તેવા� ભોગ-બિલદાનો આ દેશની ગરીબ અને પી�ડત �ýએ
          િવમળાબહ�ન  પચીસ  હýરની  વ�તીવાળા                                  ઈ�દુભાઈએ  છ��લો  �ય�ન  જમાઈને   સદીઓથી આ�યા� છ�. પરંતુ ઝાર તરીક� ઓળખાતા �યા�ના રાýઓથી લઈ
        ગામમા� આજથી પચાસ વષ� પહ�લા�ના સમયમા�                              પટાવવાનો કરી ýયો. એક વાર અમરની ઓ�ફસે   અને િ�તીય િવ�યુ�મા� િહટલરને હરાવવામા િનણા�યક ભૂિમકા ભજવનાર
                                                                                                                                       �
                                                                                                                                                  �
                                                                                                                          �
        િન�કલ�ક øવનનો øવતોýગતો દાખલો બની                                   પહ�ચી ગયા. માનવતા ખાતર મને તમારા   �ટાિલન હોય ક� હાલમા પુિતન હોય, રિશયન નેતાગીરી હ�મેશા સામા�ય
                      �
        ગયા�.  અ�યાસકાળમા  નિસ�ગની  તાલીમ                                   ઘરમા� આશરો આપો. આખરે હ�� તમારો   લોકોના� બિલદાનો લેતી આવી છ�. 1941મા� લગભગ 20 કરોડની વ�તી
        લીધી હતી તે øવનનો આધાર બની ગઈ.                                        સસરો થા� છ��.’               ધરાવતા સોિવયેત યુિનયનની વ�તી 1945-46 મા� લગભગ 17 કરોડ થઇ
        એક પણ �વોિલફાઇડ ડો�ટરની સગવડ                                             અમરે �ઢતાપૂવ�ક ના પાડી દીધી, ‘હ��   ગઈ હતી - લગભગ અઢીથી - �ણ કરોડ રિશયનો આ યુ� લડતા ખપી ગયા
        વગરના  એ  ટાઉનમા�  િવમળાબહ�ન  જ                                         તમને  ઓળખતો  નથી.  મારા�  સાસુ   હતા. �યારે અમે�રકા અને િ�ટન એમ બ�ને દેશના નાગ�રકો અને સૈિનકો
                                �
        દાયણ હતા અને ગાયનેકોલોિજ�ટ હતા.                                          અને સસરા બ�નેનુ� નામ એક જ છ�.   સહ�નો મળીને આ �કડો સાતથી આઠ લાખન મા�ડ પહ�ચે છ�!
               �
                                                                                                                                       ે
        અધરાતે  મધરાતે  �સૂતાના  ઘરે  જઈને                                        એ નામ છ� િવમળાબહ�ન.’       િહટલરના િવજયરથને થ�ભાવવા માટ� લાખો-કરોડો રિશયનોએ પોતાની
        સુવાવડ  કરાવી  આપતા�  હતા.  બદલામા  �યારેક       તસવીર ूતીકાत्મક છે            શીષ�કપ���ત: તહઝીબ હાફી                            (�ન����ાન પાના ન�.18)
                           �
                                  �
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20