Page 14 - DIVYA BHASKAR 121120
P. 14

Friday, December 11, 2020   |  14



         �યા આઇના ઔર �યા ઇ�સાન,                                                                            એક િદવસ એક દાઢી-જટાધારી સાધ �રમા� �વે�યો.
                                                                                                                                          ુ
                                                                                                                           ે
                                                                                                           મનસુખલાલ એન રોકવા માટ� ઊભા થઇ ગયા,‘અરે,
                ક� નહીં  રહતી ટ�ટન ક� બાદ                                                                  તમે કોણ છો? આ રીતે અમારા �રમા�...?’
                                                                           ે
                                                                                                           જેમ િવલાપ કરતી ýઇ. એક િદવસ રડી લીધા� પછી એ કોઠાસૂઝ ધરાવતી
                                                                                                           અભણ ��ીને સમýઇ ગયુ� ક� �સુના વરસાદથી પથરાળ જમીનમા� પૈસાનો
                                                                                                           પાક નહીં ઊગે. એણે રડવાનુ� બ�ધ કરી પારકા� ઘરના� કપડા�, વાસણ અને
                                                                                                           કચરા�-પોતા�નુ� કામ કરવાનુ� શ� કરી દીધુ�. પડોશીઓ ભલા હતા. વાર-તહ�વારે
          દ     રેક માણસ અલગ અલગ ભિવ�ય લઇને આ જગતમા� આવે છ�;   બધુ� નભી જતુ� હતુ�.નાનકડો મનસુખ આ બધુ� ýઇýઇને મોટો થતો ગયો.   કપડા�લતા અને સીધુસામાન આપીને આ મા-દીકરાને સાચવી લીધા�. મનસુખ
                                                                                                           ઘરની ��થિત �માણે ભણતો ગયો. િજ�દગી હ�મેશા બધા�ને માટ� સા�તા�લોઝ
                                                          વગર કહ� એના મનમા� ધમ�-�યાન અને સાધુ-સ�તો માટ� એક પૂવ��હ રચાતો
                                                                                                                                         �
                62 વષ�ના મનસુખકાકા અલગ જ �કારનુ� નસીબ લઇને આ�યા
                હતા. દુઃખ, અભાવો અને સ�ઘષ�થી ઊભરાતા પા�ચ પા�ચ દાયકા   ગયો. મનસુખના બાળમાનસમા તકલીફો વેઠતી માતા ��યે �ગટ સહાનુભૂિત   બનીને નથી આવતી ક� એની પાસેથી તમે જે માગો તે આપી ýય. મનસુખ
                                                                             �
        પસાર કયા� પછી મા�ડ હમણા દસેક વષ�થી સુખનો ચહ�રો ýવા મ�યો હતો.   અને સાધુઓની સ�ગતમા� સુખ શોધનારા િપતા માટ� ��છ�ન ફ�રયાદ ઘોળાયા   ડો�ટર, વકીલ, એ��જિનયર ક� કલે�ટર તો ન બની શ�યો પણ જેમ તેમ
        બેઠા ઘાટનુ� મકાન હતુ�. જેમા� પચાસ વષ� ભાડ�આત તરીક� ર�ા પછી હમણા�   કરતી હતી. ý એનુ� ચાલત હોત તો એણે અવ�ય િપતાની સામે બળવો કય�   ભણવાનુ� પૂરુ� કરીને એક િમલમાિલકના બ�ગલામા નોકરીએ રહી ગયો.
                                                                                                                                           �
                                                                          ુ�
        થોડા�ક વષ� પહ�લા તેમણે ખરીદી લીધુ� હતુ�. �શી વષ�ની વયો�� મા   હોત. પણ બળવો કરવા માટ� એણે એને હજુ ઘણા�બધા� વષ�ની વાર   અ�યારે જેને ‘હાઉસ મેનેજર’ કહ�વામા આવે છ� તેવા �કારની એ નોકરી
                                                                                                                                   �
                   �
        હતી, 40 અને 35 વષ�ની �મરના બે દીકરાઓ હતા, �વીણ           હતી. મનસુખના� øવનમા� િપતા સામે બળવો કરવા   હતી. બ�ગલાનુ� તમામ કામકાજ એણે કરાવી આપવાનુ� હતુ�. �યારેક નોકર
        અને મનીષ, એ બ�નેની પ�નીઓ હતી. પૂý અને માિલની.              જેવી �મર �યારેય આવી જ નહીં. �યારે તે દસ    ન આ�યો હોય તો શેઠાણીના� ઘાઘરો-સાડલા પણ તેણે ધોવા� પડતા� હતા. �
        મનસુખકાકાના પોતાના ધમ�પ�ની અરુણાબહ�ન હતા. બ�ને   રણમા�      વષ�નો હતો �યારે અચાનક એક િદવસ િપતા           આવો કારમો સ�ઘષ� વેઠીને મનસુખ સામાિજક રીતે ��થર થયો.
                                       �
                                                                           ે
        દીકરાઓના� ઘરે પણ સ�તાનો હતા. ઘરના� ઘર, ફિળયા�મા�             �બાલાલ ýહ�ર કયુ�, ‘આજની રાત આ             ગરીબ ઘરની ક�યા અરુણાની સાથે પર�યો. બે દીકરાઓનો િપતા
                            �
        નળ અને છોકરા લાઇનસર. આવી સુખની �યા�યા   ખી�યુ� ગુલાબ         ઘરમા� મારી છ��લી રાત છ�. આવતીકાલે         બ�યો. દીકરાઓને ભણા�યા ગણા�યા. ઠીક ઠીક કહી શકાય તેવા
        નાનપણમા� સા�ભળી હતી તે મનસુખકાકાના� øવનમા�                   સવારે હ�� �હ�યાગ કરીશ.’                   પગારવાળી નોકરીએ વળગા�ા. સ��કારી ક�યાઓ શોધીને પરણા�યા�.
        62મા� વષ� સાકાર થતી હતી.                 ડૉ. શરદ ઠાકર          મનસુખની  મા  પહ�લા  તો  આ                62 યુગો જેવા� 62 વષ� પસાર કરીને હવે એ ક�ઇક રાહત નામની
                                                                                     �
          મનસુખકાકા �યારે મનસુખ તરીક� જ��યા હતા �યારે               સા�ભળીને ડઘાઇ ગઇ. પછી એ આøø                નદીના �કનારે િવ�ામ કરવા બેઠો. ભાડા�નુ� ઘર હવે એણે ખરીદી લીધુ�
                                                                                                                                                ુ�
        ખાસ તકલીફ જેવુ� ન હતુ�. એમના િપતા �બાલાલ કોઇ              કરવા લાગી અને છ��લે િવલાપ કરવા મા�ડી.        હતુ�. જૂના જમાનાની સાદી પ�િત �માણે øવન ચાલત હતુ�. ભાખરી
                                                                                  ુ�
        વેપારીની પેઢીમા� ગુમા�તા તરીક� નોકરી કરતા હતા. રોજ સા�જે   તમારા ગયા� પછી અમે ખાઇશ શુ�? ખાનગી નોકરી   અને ખીચડીના� ભોજનમા�થી તમામ વાનગીઓનો �વાદ મળી રહ�તો
                                                                                      ે
        થા�યા પા�યા ઘરે આવીને �બાલાલ સૌથી પહ�લુ� કામ ભોજન કરી લેવાનુ�   છ� એટલે પે�શન પણ નહીં આવે.’�બાલાલ આસમાન   હતો. øવન એક �યવ��થત ઢા�ચામા ઢળી ગયુ� હતુ�. �યા અચાનક �વાહ
                                                                                                                                               �
                                                                                                                                   �
        કરતા હતા. પછી પ�ની ક� બાળક સાથે સમય પસાર કરવાને બદલે ધમ�-  તરફ �ગળી ચીંધીને કહી દીધુ�, ‘િચ�તા કરવાની જ�ર   પલટાયો.
        �યાનમા બેસી જતા હતા. ý એમનુ� ચા�ય હોત તો એમણે લ�ન પણ ન કયા�   નથી. તમારુ� �યાન રાખનાર ઉપર બેઠો છ�.           એક િદવસ નમતી બપોરે અિતશય ક�શકાય, વયો��,
             �
                                 ુ
                   �
        હોત. �બાલાલના પ�ની પણ સાિ�વક ��ી હતી. એમણે પિતને �યારેય કોઇ   તુ� એવુ� માની લેજે ક� આજે તારા પિતનુ�           હાડકા�ના માળા જેવો એક દાઢી-જટાધારી સાધુ ઘરમા�
        ફ�રયાદ કરી નહીં. પ�નીએ પોતાનુ� સમ� øવન દીકરાને ઊછ�રવામા� પસાર   ��યુ થઇ ગયુ�.’                                 �વે�યો. એના� ભગવા� વ��ોમા�થી દુગ�ધ ઊઠતી હતી.
        કરી દીધુ�. �બાલાલ �યારેક ટાણે-કટાણે સાધુ-સ�તોને ભોજન માટ� ઘરે લઇ   ખરેખર  બીý  િદવસે  સવારે                     મનસુખલાલ એને રોકવા માટ� ઊભા થઇ ગયા,‘અરે!
        આવતા હતા. પ�નીને ધીમા અવાજમા સૂચના આપતા,‘આજે પા�ચ સાધુઓ   મનસુખ ý�યો તે પહ�લા �બાલાલ                            અરે!, તમે કોણ છો? આ રીતે અમારા ઘરમા�...?’
                               �
                                                                        �
        ં �ગણે પધાયા� છ�. એમને  જમાડવાના છ�.’આ પા�ચ સાધુઓને જમાડવામા  �  ઘર  છોડીને  ચા�યા  ગયા  હતા.                      ‘આ  તમારુ�  ઘર  નથી,  મારુ�  ઘર  છ�.  મને  ન
        પા�ચ ટ�કનો સીધુસામાન વપરાઇ જતો હતો પણ એ સ�ઘવારીના જમાનામા� આ   મનસુખે એની માતાને િવધવાની                                         (�ન����ાન પાના ન�.19)
                                                                             તસવીર �તીકા�મક છ�
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19