Page 15 - DIVYA BHASKAR 070822
P. 15
Friday, July 8, 2022 | 15
ે
કાજલ રાજલના ગાલ પર ટપલી મારી, ‘એમ? ડર લાગે છ?
�
�
�મમા પડતી વખતે મને કમ સાથ ન રાખી? �યારે િહમત આવી ગઇ?’
ે
�
ે
�
ુ
તમ લૌટ ક આન કી તકલીફ મત કરના
ે
�
ં
હમ એક મોહ�બત દો બાર નહી કરત ે
�
ે
ે
ે
�
�
ુ
ે
ે
�
�
ે
ે
ે
ે
�
�
વી સ વષની રાજલ એની બ�ટ ��ડ કાજલન ક�, ‘આવતી કાલ ે દર વખત તારી સાથ બગલથલો લઇન શા માટ આવ છ?’ કટાળી ગયલા છપાઈ શકાય એવી
સાગર એક વાર રાજલને પછી ના�ય.
�
�
�
ુ
ુ
ે
તાર મારી સાથ આવવાન છ. ત �ી હોઇશ ન?’
ે
ૂ
ે
ે
�
ુ
�
�
ે
�
�
�
ૂ
�
‘કમ આવ પછ છ? હ �ી ન હો� તો તારા માટ �ી થઇ ‘બગલથલો?’ હ તો પસ લઇન આવ છ.’
ે
�
ુ
�
�
ુ
�
�
�
�
ે
�
�
�
�
�
ે
�
�
�
ે
�
ે
�
જઇશ. આજ સધી મ �યારય તન ના પાડી છ? બોલ, �યા જવાન છ. �સ ‘હ કાજલની વાત કરુ છ. બ �મી-�િમકાની વ� �ીø �ય��તની શી જ�યા રહી નથી
ુ
ે
�
ુ
ે
�
�
ુ
ૂ
�
�
ે
�
�
ુ
�
�
�
ે
�
�
�
�
�
ે
ે
�
ખરીદવા માટ? �યટી પાલરમા? સ�ડલ લવા જવાન છ?’ બોલતા પહલા � જ�ર છ? એની હાજરીમા ત શરમાય છ અન હ કરમા� છ. હવ પછી �યાર ે
�
રાજલ શરમાઇ ગઇ. એના નમણા ચહરા પર લાિલમા છવાઇ ગઇ, ‘ના, આપણે મળીએ �યાર ત એકલી જ આવજે. કાજલન ન લાવીશ.’
ે
ુ
ે
�
�
ે
�
ુ
ે
�
ુ
ુ
�
�
�
�
�
ે
ુ
ે
�
આમાન કશ જ નથી. આવતી કાલ માર કઇ લવા માટ નથી જવાન, પણ રાજલ માની ગઇ. કાજલન પણ આ વાતમા કઇ ખરાબ ન લા�ય. જગતમા � આપણા દરક એ�શન, હતઓ, રસના
�
ે
�
ુ
ે
ે
ુ
ે
�
�
�
ં
�
ઘ�બધુ દવા માટ…’ કયા પરષન એની �િમકાને એકાતમા અન એકલા મળવામા રસ ન હોય? િવષયો પર નજર રાખવામા� આવે છ �
ુ
ે
�
�
�
ૂ
�
ુ
�
રાજલ શરમના કારણે વા�ય પર ન કરી શકી. પાકી સહલી કોને કહવાય? રાજલ સ�કારી પ�રવારની સમજ દીકરી હતી. એ ýણતી હતી ક જ ે
�
ુ
�
�
ે
ે
�
�
�
�
કાજલ અડધા વા�યમાથી આખી વાત સમø ગઇ, ‘અ�છા! તો એમ કહ ન ે સબધને પ�રવાર ન �વીકારવાનો હોય તમા બહ આગળ ન વધાય. બ-�ણ ઈ મહાનગરમા પહલી વાર જઈએ �યાર શ�આતમા� ખોવાઈ
ે
�
�
ે
�
�
�
ે
�
ુ
�
ુ
ે
ે
ક ત કોઇને િદલ આપી બઠી છો. આવતી કાલ પહલી વાર કોઇની સાથ ‘ડટ’ મિહનાના �ણયકાળ પછી એણે મ�મી-પ�પાન સાગર િવશ ýણ કરી. એના કો ગયા હોવાનો ભાવ જ�મે છ. ખાસ કરીને મબઈમા પહલી વાર
�
�
�
ે
�
ુ
�
�
�
ુ
પર જવાન છ, એમ જ ન?’ પ�પાએ આખી વાત શાિતથી સાભળી, સમø લીધી. પછી ક�, ‘બટા, મને રહવાન બન, �યાની લોકલ �નના અનભવમાથી નવાસવા
�
�
�
ે
ુ
ે
ે
�
ુ
�
�
�
�
�
ે
�
�
�
ે
�
�
ે
�
‘હા.’ રાજલ બોલી તો ખરી, પણ એના પોપચા� પર મણ-મણનુ વજન થોડો સમય આપ. હ સાગર િવશે માિહતી મળવી લ�. �યાર હ કહ �યાર ે પસાર થતા હોઈએ, ભીડમા ચગદાતા હોઈએ �યાર એવી લાગણી તી�પણ ે
�
�
�
�
મુકાઇ ગય હત. ુ � એને આપણા� ઘરે લઇ આવજે.’ થાય. આસપાસ ýઈએ તો પ�રિચત �ય��ત ýવા ન મળ. આપણે બધાની
ુ
�
ે
�
ે
ે
�
ે
ે
ે
�
ે
�
�
ે
‘તો એમા માર તારી સાથ આવવાની �યા જ�ર છ? ના, માર કબાબમા� પ�પાએ સાગર િવશ, એના ફિમલી િવશ, એની ચાલ-ચલગત િવશ બધી ‘વ�’ હોઈએ, પણ આપણી ‘સાથ’ કોઈ ન હોય. �ણવારમા આપણી બધી
�
�
ુ
�
ુ
�
ુ
ુ
�
�
�
�
હ�ી નથી બનવ. પણ એ તો કહ ક એ નસીબદારનુ નામ શ છ? એ શ કરે છ? ýણકારી મળવી લીધી. બીજ બધ સાર હત પણ સાગરની �ાિત એમને મન ઓળખ ખરી પડ� છ. ભરી ભીડમા આપણે અ��ય �ય��ત બની જઈએ છીએ.
�
ુ
ુ
ે
�
�
�
ુ
�
�
ે
�યાનો છ? કવો દખાય છ? એ…?’ �વીકાય ન હતી. રાજલના પ�પાએ કહી દીધુ, ‘બટા, ઇ�ર નવરાશ એક �ૌઢ મિહલા એક દશમાથી બીý દશમા જતી હતી. સીધી �લાઇટ
ે
�
ે
�
�
ે
�
�
�
�
ે
�
ે
�
�
ે
ે
ે
�
‘શાિત રાખ. ત તો મશીનગન ચલાવતી હોય એ રીત ે લઇન સાગરન ઘ�ો છ, પણ ત ýણ છ ન ક આપણી �ાિત, નહોતી. એણે વ�ના એરપોટ� પરથી કને��ટગ �લાઇટ લવાની હતી.
�
ુ
ે
ુ
ે
�
�
�
�
ુ
સવાલોની બલટ ઉપર બલટ છોડી રહી છ. તારા બધા આપણો સમાજ અ�યારના જમાના કરતા કટલો પાછળ છ? હ � � કને��ટગ �લાઇટ �ણક કલાક મોડી પડી હતી. એટલો સમય એણે પારકા
�
�
ે
�
�
ે
ુ
ે
ે
ુ
�
�
ુ
�
સવાલોનો જવાબ એક જ વા�યમા આવી ýય છ ક ત એને રણમા � તારા માટ સાગર કરતા પણ સારો મરિતયો શોધી કાઢીશ. ત � ુ દશના એરપોટ� પર પસાર કરવાનો હતો. એ શાત જ�યા શોધીને બઠી.
�
�
�
ે
�
ુ
ે
�
�
ે
સારી રીત ઓળખ છ.’ સાગરન ના કહી દજ.’ બીý િદવસ રાજલ પ�પાનો ફસલો મસાફરો દોડાદોડી કરતા હતા. કોઈનુ �યાન એ મિહલા પર જત નહોતુ.
�
ે
�
ે
ુ
ે
ે
ે
�
�
ુ
ુ
�
�
�
�
ે
ે
�
�
‘જ�ટ એ િમિનટ.’ કાજલ િવચારવા લાગી, ‘ત એનુ � ખી�ય ગલાબ સાગરન સભળા�યો. બન ભાગલા �દયે છટા પ�ા. � અચાનક એને િવચાર આ�યો ક એ એરપોટ�ની ભીડ વ� અ��ય થઈ ગઈ
�
ુ
�
ે
ે
નામ ન જણાવીશ. લટ મી �ાય. તારા જવી બ કા�ઠ વહતી હો�ટલમા આવીને કાજલન વળગીન રાજલ રડી પડી. છ. એ કોણ છ, એનુ નામ શ છ, શ કરે છ, �યા ýય છ એવી બાબતો સાથ ે
�
�
ે
ે
�
�
ે
ે
ુ
�
�
ે
�
�
�
�
�
�
ુ
�
�
�
�
ે
�
ે
�
�
�
�
�
�
�
ે
નદીનુ મન øતી લ તવો સમદર તો એક જ છ. એનુ નામ ડૉ. શરદ ઠાકર હળવી થયા બાદ એણ સહલી આગળ હય ઠાલવી દીધુ. કોઈને સબધ નહોતો. એ એની બધી ઓળખમાથી બહાર નીકળી ગઈ હતી.
ુ
�
ુ
ુ
�
ે
છ� સાગર. એમ આઇ કરે�ટ?’ એને માનિસક સહારાની તાતી જ�ર હતી; કાજલ એને આ અનભવ એને આશીવાદ સમાન લા�યો, એક ýતની મ��તનો અહસાસ
ૂ
�
ૂ
�
�
ે
�
ે
�
ં
�
ુ
�
ે
‘એ�સો�યટલી કરે�ટ. તન કવી રીત ખબર પડી ગઇ ક એ સભાળી લીધી. �ારિભક આઘાત શમી ગયા પછી એક િદવસ થયો. એના પવ�હો, અપ�ાઓ, સબધો, ભતકાળ અન વતમાન – બધ ુ �
ે
ુ
�
ુ
�
�
ુ
�
�
ુ
ુ
ે
સાગર જ હોવો ýઇએ?’ રાજલ વાત કાઢી, ‘કાજલ, માર કહવ ત માનીશ?’ અથહીન થઈ ગય હત. એ મિહલા એકાએક અ�ાત �ય��ત બની ગઈ હતી.
�
�
ે
�
�
�
ુ
�
ુ
�
�
‘અર, યાર! હ તારી બ�ટ ��ડ છ. ત કઇ ન બોલ ન તો પણ તારા ‘બોલ ન! માથ ઉતારી આપુ?’ કાજલ ક�. ુ � ઘણી વાતાઓમા રાý વશપલટો કરી નગરચયા� કરવા નીકળ છ. લોકો
�
�
�
ે
�
�
�
ે
ે
ે
�
ે
ે
�
�
�
ં
ુ
ુ
ુ
�
ુ
�
�
�
�
�
ે
ે
�
ુ
�
�
ે
�
�
�
�
ે
�
ે
�
ચહરાના એક-એક ભાવન હ વાચી શક છ. હ તારી વાણી જ નહી, તાર મૌન ‘ના, માથાન બદલ તાર િદલ ઉતારવાન છ મદાનમા.’ રાજલ ન સમýય રાýન જએ છ, મળ છ, એની સાથ સખદ:ખની વાતો કરે છ, પરંત એને
ે
ે
ુ
ે
�
�
�
�
ે
પણ સમø શક છ અન સાગર િવશ ધારણા કરવા માટ માર જ�સ બો�ડ એવ બોલી ગઇ. ઓળખી શકતા નથી. પોતાની ઓળખ છપાવવાથી રાýન એના રા�યની
ે
�
ે
ે
�
ુ
�
�
ે
�
ુ
ે
�
ે
�
ુ
બનવાની �યા જ�ર છ? આપણી સાથ કોલેજમા ભણતો સૌથી હ�ડસમ છોકરો ‘ત શ કહવા માગ છ?’ કાજલ ચોખવટ માગી. પ�ર��થિતનો �યાલ આ�યો. વશ બદ�યા પછી જ એ પોતાને સાચી રીત ે
ે
�
�
�
�
�
ે
�
ે
ુ
�
�
એ જ છ. એને ઘણા સમયથી િતરછી નજરે તારી તરફ ýયા કરતો મ પકડી ‘ત મને સમજવાનો �ય�ન કરજે. સાગરન મ છોડી દીધો છ. શા માટ એ ત ુ � ઓળખી શ�યો. સામા�ય �ýજનો રાýન ઓળખી ન શ�યા એનુ મહ�વ
�
�
�
ુ
�
ે
ે
�
�
ે
�
�
પા�ો છ�. ત પણ એના માટ સો�ટ કોન�ર ધરાવ છ એ હ ý� છ. ય ટ મક એ ýણ છ. સાગર સારો યવક છ. તમારી બનની �ાિત એક જ છ. હ ઇ�છ છ ક � નથી, ઓળખ છપાવી �ýના દ:ખદદ� ýણવા નીકળલો રાý પોતાની
ુ
�
�
�
�
ુ
�
�
�
�
ૂ
�
�
�
�
�
�
�
�
ે
ં
�
ે
ે
�
ે
�
ે
ે
�
�
�
પરફ��ટ પર! તમ બન ý એકબીýના �મમા ન પ�ા હોત તો જ મને નવાઇ તમ બન મરજ કરી લો. સાગર જવો છોકરો હાથમાથી સરકી જવા ન દવાય.’ મયાદાઓ ýણી શ�યો ત વાતન મહ�વ છ. કટલાક દાનવીરો એમની ઓળખ
ે
ે
ુ
ે
�
ે
ે
ે
�
�
ે
�
�
ે
�
�
�
�
�
ે
�
ે
�
�
ે
ુ
�
લાગી હોત. જવા દ એ વાત; એ કહ ક આવતી કાલ તમ �યા મળવાના છો? કાજલ ભડકી ઊઠી, ‘તન ભાન છ ક ત શ કહી રહી છ? તમારા લવ- ગ�ત રાખ છ. �યાર ઘણા લોકો એમણે કરેલા સ�કાય�
ુ
ુ
ે
ે
ુ
�
�
�
�
�
ુ
�
�
�
�
�
�
ે
એમા મારી હાજરીની વાત જ �યા આવી?’ અફરની હ સા�ી રહી છ. સાગર મારી સામ આવતા સકોચ અનભવશ. હ � � માટ એમનુ સ�માન થાય, �શસા થાય તો ખશ
�
�
�
�
�
‘આવતી કાલ અમ �ફ�મ ýવા જવાના છીએ. હ પહલી વાર કોઇ પણ એને… અમારી વાત જવા દ… તારી વાત કર. હ અન સાગર પરણી થાય છ. �
ે
ે
�
ે
ે
�
�
ે
ે
�
ે
ુ
ે
ે
�
ે
ે
�
ે
�
ુ
�
�
�
ુ
છોકરાની સાથ બહાર જઇ રહી છ. તાર તો મારી સાથ રહવ જ પડશ. મને જઇશ એ પછી પણ ત તો અમન મળતી જ રહવાની ન? એ વખત આપણી ડબકી એમા કશ ખોટ� નથી. તઓ દખાઈન ે
ે
�
�
ુ
�
ે
ે
�
�
ે
ે
ે
ડર લાગ છ.’ રાજલની મોટી, કાળી �ખોમા ડર ઊપસી આ�યો. �ણયની વ� કવી ઓ�વડ� ��થિત પદા થશ? અન તાર િદલ પણ સાગરની રહવા માગ છ. ‘દખાવુ’ અન ‘દખાતા
ે
�
�
�
ે
ે
ે
�
ે
ુ
�
�
�
�
કાજલ રાજલના ગાલ પર હળવી ટપલી મારી, ‘એમ? ડર લાગ છ? �મમા � તરફ ખચાયા કરશે.’ રહવ’ મોટા ભાગના લોકોને ગમે છ, કોઈ
ે
ે
�
ે
ુ
ે
ે
ે
�
પડતી વખત મને કમ સાથ ન રાખી? �યાર િહમત આવી ગઇ હતી?’ ભી�મ �િત�ા લવાનો ઠકો કઇ એકલા દવ�ત થોડો લીધો છ? રાજલ કહી વીનશ �તાણી સભા, મી�ટગ ક કાય�મમા મોડા આવનાર
�
�
�
ે
ે
�
ે
�
ે
�
�
�
ે
�
ં
ે
�
ે
�
�
�
બને બહનપણીઓ હસી પડી. રાજલ અન કાજલ ગાઢ દીધુ, ‘હ વચન આપુ છ ક તમારા લ�ન પછી હ સાગરન �યારય નહી મળ. લોકો બધાન ખલલ પાડી પણ આગળની
ે
�
�
�
�
�
�
�
�
�
ે
�
ે
ે
�
ુ
�
ે
ે
ે
ે
ુ
�
�
ે
�
ુ
�
�
સહલીઓ હતી. રાજલન �યાય પણ જવાન હોય, એ ý તન મળવાની ઇ�છા થશ તો સાગરની ગરહાજરીમા જ મળીશ.’ ખરસી પર બસવા ફાફા માર છ. બીýન �યાન
�
ુ
�
�
ે
�
�
�
ે
ે
ુ
ે
કાજલન પોતાની સાથ લઇ જ ýય. સામ પ�ે કાજલન ે કાજલ વાત �વીકારી લીધી. કાજલ અન સાગર પરણી ગયા. ખચાવ ýઈએ ક તઓ ‘પધાયા’ છ. કટલાય
�
�
�
ે
�
ે
�
ે
�
�
ે
�
�
પણ રાજલ વગર ન ચાલ. ે ક�યા કાજલની બ�ટ ��ડ તરીક� રાજલ અવસરમા ઉ�સાહપવક કાય�મમા �ટજ પર બસવા માટ ચાલતી હસાતસીના
�
ુ
�
�
ૂ
�
�
ે
ે
ે
�
�
ે
બીý િદવસ રાજલ અન કાજલ મ�ટની શોમા �ફ�મ ભાગ લીધો. આ હાજરી આખરી હતી, પછી કાજલ-સાગરની આપણે સા�ી છીએ. �યાર કટલાક લોકો વહલા આવી ગયા હોય, છતા �
�
ે
ે
�
�
�
�
ýવા માટ પહ��યા, �યાર સાગર �ટ�ક�સ લઇન ે સય�ત િજદગીમાથી રાજલ અ��ય થઇ ગઇ. લગભગ શ�ય તટલા પાછળ બસીન એમની હાજરીનો ભાર વતાવા દતા નથી. એ
ે
ુ
ે
ે
�
�
�
ે
તમની રાહ ýતો ઊભો હતો. �ણય જણા �ધારામા � એકાદ વષ થઇ ગય આ વાતન. એક િદવસ રાજલના લોકો હાજર રહીન પણ અ��ય રહ છ.
�
�
ે
�
ુ
ે
ે
ે
�
�
�
ઠબા ખાતા-ખાતા ખરશીઓમા ગોઠવાઇ ગયા�. મોબાઇલમા એક મસજ આ�યો. રાજલ એ નબર સિલિ��ટઝ માટ છપાઈ રહવ લગભગ અશ�ય છ. એમને ýતા જ
�
ે
ુ
�
�
ે
�
ુ
�
�
ે
�
�
�
�
�
ે
ે
ૂ
ે
�
ુ
�
ુ
�
�
ે
ે
�
ં
રાજલ વ�ની ખરશીમા બઠી હતી. કાજલન તો �યારનોય ‘અનસવ’ કરી ના�યો હતો એટલે પછવ પ�. લોકોનુ ટોળ� વીટળાઈ વળ છ. �ફ�મ અિભનતાઓના બગલા સામ એકઠી
�
ે
ુ
�
�
�
ુ
ે
�
ે
ે
ે
એક �ટ�કટમા� બ�બ �ફ�મો ýવાનો લહાવો મસજમા ‘હાય!’ લ�ય હત. રાજલ લ�ય, ‘તમ કોણ?’ થતી ભીડના ફોટા અન િવડીયો આપણે ýયા છ. કોરોના પહલાની એક વહલી
�
�
ે
�
ુ
ુ
�
�
ે
ં
�
ે
�
�
ુ
ે
મ�યો; એક પડદા પર અન બીø બાજની જવાબ આ�યો, ‘સાગર. મને યાદ કરે છ ક નહી?’ સવારની �લાઇટ પકડવા હ હદરાબાદના એરપોટ�ની લો�જમા� બઠો હતો. થોડી
�
�
સીટ પર. મસજ ટાઇપ કરતા પહલા� રાજલન િદલ એક ધબકારો વાર પછી સનીલ ગાવ�કર �યા આ�યા. આગલી રાત હદરાબાદમા રમાયલી
�
ુ
�
�
ે
ુ
�
�
ે
�
ે
ે
�
ે
�
�
�
ુ
ે
�
ુ
સાગર અન રાજલનો �મ-સબધ િદન- ચકી ગય પણ કાજલન આપેલ વચન એને યાદ હત. એણે આઇપીએલની મચની કોમે��ી કરીને એ બીý શહરમા જતા હતા. મોડી
ે
�
ુ
ે
ૂ
�
�
�
ે
�
ે
ુ
�િતિદન ગાઢ બનતો ગયો. શ�આતના લ�ય, ‘કોણ સાગર? આ નામવાળા કોઇ માણસન હ ઓળખતી રાતનો ઉýગરો અન થાક એમના મોઢા પર વતાતો હતો. એકાત મળવવા
ે
�
�
�
�
ે
િમલનો દરિમયાન રાજલ એની િ�ય સખી નથી. હવ પછી �યારય મને મસજ ક કોલ કરવાની ભલ કરશો તો એ સાથી કોમે�ટ�ટસથી પણ અલગ બઠા. છાપામા મોઢ� છપાવી ખણાના ટબલ
�
ે
ે
ૂ
ૂ
�
�
�
ે
�
ે
ે
ૂ
કાજલન અચક એની સાથ લઇ માર પોલીસની મદદ લવી પડશ.’ પર િનરાત કોફી પીવા લા�યા હતા. એમની કોિશશ િન�ફળ ગઈ. કોઈ એમને
�
ે
ે
ે
ે
ે
ુ
ે
�
જતી હતી. કાજલ જવાની ‘બાય’ પણ ક�ા વગર રાજલ વાત પરી કરી ýઈ ગય. ત સાથ જ લો�જમા� બઠલા લોકો એમને મળવા ઉ�સક થઈ ઊ�ા.
ે
ુ
�
ે
ૂ
ે
�
ે
ે
ે
ના પાડ તો આ�હ દીધી. � એકમાથી બ અન પછી દસ-બાર અન પછી તો વધાર લોકો એમની પાસ ે
�
ે
�
�
�
ૂ
કરીને ખચી જતી (સ�ય ઘટના : કાજલ-સાગર એમના આ�યા. ગાવ�કરની િનરાતની પળો ફરિજયાતપણે ઝટવી લવામા આવી હતી.
�
ે
ે
�
�
હતી. પછી એના સસારમા� ગોઠવાઇ ગયા છ. રાજલ હø વયની સાથ દરેક જણનુ ‘દખાવ’ સકોચાતુ ýય છ. એક સમય િવિવધ
�
�
�
ે
ે
�
�
�
ુ
�
આ�હમા ઓટ અપ�રણીત છ. સારા øવનસાથીની ��િ�ઓના ક��મા રહલી �ય��તએ �મરની સાથ બહારના જગતમાથી ઘરમા �
ે
�
�
�
�
�
�
�
ૂ
�
ુ
ુ
આવતી ગઇ. શોધ ચાલ છ. સાગરન ગમાવી દીધો એ અન પછી એક �મના ખણામા ખસતા જવ પડ� છ. બીø એક પ�ર��થિત પણ
ુ
ે
ે
�
�
ં
ે
એનુ � કારણ બાબતનો લશમા� રજ એને સતાવતો ઊભી થઈ છ. આપણી ýણ બહાર આપણા િવશેની માિહતી અ�ય લોકોને,
�
ુ
�
સાગર હતો.‘ત ુ � નથી. કાજલના સખથી એ સખી છ.) (અનસધાન પાના ન.18)
ુ
�
ુ
�
તસવીર
ूતીકાत्મક
તસવીર ूતીકાत्મક છછ ે ે